Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

προσωπικό

Το θέμα μου για ακόμα μία φορά, λυπάμαι αλλά δεν θα είναι το πιο ευχάριστο και αστείο. Μάλλον δεν έχω την ικανότητα να γράφω όταν είμαι χαρούμενη. Ας είναι..
Αναρωτιέμαι λοιπόν γιατί κακά πράγματα συμβαίνουν σε καλούς ανθρώπους.
Θα μου πεις εσύ τώρα, αυτά τα ηλίθια, τύπου μέσα στη ζωή είναι όλα και αυτά συμβαίνουν.. Και αυτό που έχω να σου απαντήσω εγώ με τη σειρά μου είναι "Χέσε μας, αρνούμαι να το δεχτώ και α γαμήσου."
Ίσως σκέφτομαι σαν 10 χρονών παιδάκι, αλλά έτσι αισθάνομαι.. και πιο μικρή, ένα κοριτσάκι που θέλει να πάει να κρυφτεί κάτω από την αγκαλιά της μαμάς του να κλαίει με λυγμούς λέγοντας της ότι φοβάται, ότι φοβάται πολύ.
Δεν μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυα μου, φοβάμαι, φοβάμαι πολύ. Δεν μου αρκεί καμία παρηγοριά, ότι όλα θα πάνε καλά. Θέλω να είμαι σίγουρη, ότι όλα θα πάνε καλά, ότι είναι όλα ένα κακό όνειρο και θα ξυπνήσω, χωρίς πόνο, απώλειες και ταλαιπωρία. 
Δεν θέλω να είμαι δυνατή, αλλά πρέπει να είμαι δυνατή.
Στο μυαλό μου πάντα είχα κάτι σίγουρο, ότι και να συνέβαινε, ήξερα που να απευθυνθώ, που να στηριχτώ        και όντως μαγικά πάντα αισθανόμουν μία σιγουριά, μία ζεστασιά, μία γαλήνη. Είχα σίγουρο ότι ποτέ δεν θα της συμβεί κάτι σοβαρό, πως πάντα θα είναι αυτή που θα μας στηρίζει σε όλα.
Δεν έχω συνειδητοποιήσει τίποτα στην ουσία, τίποτα, δεν ξέρω τι πρέπει να συνειδητοποιήσω, δεν ξέρω αν μπορώ να περιμένω, δεν ξέρω.
Δεν θέλω να γράψω άλλα, θέλω να βρω μία γωνία πάλι να κλάψω μόνη και να ονειρευτώ ότι όλα θα είναι καλά.
Ήταν ένα προσωπικό, εγωιστικό ποστ, αλλά ήθελα έστω και μ' αυτό τον τρόπο κάπως να εκφραστώ.

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Ψίθυροι

Είναι οι φορές που θες τόσο πολύ να εκφραστείς. Να μιλήσεις να κλάψεις, να φωνάξεις, απλά να μιλήσεις. Δεν περιμένεις ο άλλος να σου συμπαρασταθεί, απλά θέλεις να ξεσπάσεις, να το βγάλεις από μέσα σου, χωρίς συμβουλές και κριτικές. Θες να εξωτερικεύσεις τη φωνή μέσα σου.

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011

Αγανακτισμένοι

Δεν είμαι καθόλου καλά και αυτή η χρονιά γαμιέται και δεν το διαπραγματεύομαι.
Δεν θα μιλήσω για τίποτα, δεν θέλω, δεν μπορώ.

Μόνο αυτό.
Θα έρθει η μέρα που εμείς οι υπομονετικοί και τα κορόιδα που τα καταπίνουμε όλα αμάσητα θα ξεράσουμε στα μούτρα σας παλιοκουφάλες.

Καλή ζωή