Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

Χωρίς τίτλο


Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

Να ζήσεις χαζούλη

Δεν θα σου στείλω πάλι βίντεο, δεν θα σου πάρω ρεβίθια, δεν θα σου στείλω λουλούδια. Δυστυχώς δεν θα μπορέσω να είμαι εκεί για να σου τραγουδήσω και να ζήσω αυτό το θρυλικό βράδυ που είμαι σίγουρη πως έτσι θα είναι.
Σε πήρα ακριβώς στις 12 για χρόνια πολλά, σου πόσταρα στο τουίτερ, στο φέισμπουκ και θα σε ξανά πάρω σήμερα! 
Εύχομαι με την έναρξη αυτών των γενεθλίων να αλλάξουν όλα όσα θες στη ζωή σου. Να ξυπνήσεις ένα πρωί και όλα να έχουν πραγματοποιηθεί. Εύχομαι στα επόμενα γενέθλια σου να σε έχω επισκεφτεί σε ένα άλλο μέρος, αλλά ακόμα και αν δεν γίνει, εύχομαι να βρεις αυτό που πραγματικά χρειάζεσαι, γαλήνη ψυχής. 
Να έχεις φίλους που σε αγαπάνε, αν και έχεις ήδη, και ίσως μια αληθινή αγάπη ,τέτοια όπως σου αξίζει.
Ευχαριστώ που σε βρήκα αυτό το ρημάδι το 2007, χαίρομαι που σε πήρα τηλέφωνο εκείνη την στιγμή που χρειαζόταν. Ευχαριστώ που μεγαλώνεις και είσαι γερός. Ευχαριστώ που με κάνεις περήφανη μέρα την μέρα. Ευχαριστώ που είσαι διαφορετικός από όλους. Ευχαριστώ που είσαι το αλτερ ιγκο μου.
Στα σαρακοστα γενέθλια σου μπορεί να έχουμε το στοιχειωμένο σπίτι και ένα καφέ που θα ανοίγουμε όποτε θέλουμε!

ευχαριστώ και σ' αγαπώ

επειδή μου αρέσει




Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

I'm just a stranger, even to myself.

Ήσουν η διαφυγή μου έστω για λίγο. Δεν σε ξέρω, δεν με ξέρεις. Δεν σε έμαθα, δεν θα με μάθεις. 
Γιατί το έχω ανάγκη;Με ενοχλεί η απουσία, η σιωπή. 
Δώσε  μου ζωή ένα λόγο. 
Βγάλε με από το τέλμα.
Κάνε την ευχή μου, πραγματικότητα.
Διώξε τη λογική μου.



Fin

Δεν μπορώ να ερωτευτώ, είπε το κορίτσι στο αγόρι. Μου τελείωσε είπε το κορίτσι στο αγόρι.
<< Μα σ'αγαπώ, γιατί δεν προσπαθείς; >>
<< Προσπάθησα, το ήθελα, το θέλω. Δεν μπορώ, μάλλον δεν έχω άλλο συναίσθημα. >>
<< Είναι ωραίο, θα σου μάθω. >>
<< Ξέρω, θυμάμαι. Σου κόβεται η αναπνοή, ιδρώνουν τα χέρια, χτυπάει γρήγορα η καρδιά.>>
<< Ανυπομονείς για κάτι. Κάνε μία προσπάθεια. >>
<< Όλα κάποτε τελειώνουν. >>
<< Δεν μπορώ να σε αφήσω.  >>
<< Φταίει το ανικανοποίητο. Θα μάθεις, μην βιάζεσαι. Ζήστο. >>
<< Δεν μπορώ χωρίς εσένα. >>
<< Μπορείς. >>
<< Πως; >>
<< Ξέρει ο έρωτας για σένα. Εγώ δεν ξέρω πια. >>
<< Μα. >>
<< Άσε με σου λέω, είναι αργά για θαύματα. >>
Δεν μπορώ να ερωτευτώ, είπε το το κορίτσι στο αγόρι. Μου τελείωσε είπε ξανά το κορίτσι στο αγόρι.

Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011

απροσάρμοστο

Ήμουν έξω,μέσα σε 2 ώρες ήπια 3 ποτά. Γύρισα σπίτι,απόλυτη ησυχία. Μελαγχολία. Δεν θέλω να ακούσω καμία φωνή, δεν έχω όρεξη να μιλήσω πουθενά. Δεν με χωράει ο τόπος, το σπίτι μου. Είναι από αυτές τις στραβωμένες φάσεις, που δεν έχεις όρεξη για συγκεκριμένους λόγους; όχι μάλλον.. δεν ξέρω. Έχω ένα κρασί να ανοίξω, αλλά ξέρω ότι αν το κάνω θα το πιω όλο. Έχω νεύρα και δεν έχω νεύρα, είμαι λυπημένη και δεν είμαι λυπημένη, νιώθω κενό και δεν νιώθω κενό. Δεν μπορώ να γράψω άλλο.

Αυτά 

Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

Αλλάζουν οι καιροί σου λέει ο άλλος...

Δεν μπορώ να κοιμηθώ με τίποτα, αδίκως στριφογυρνούσα για πάνω από δύο ώρες. Διάβασα το μπλοκ του Θωμά, διάβασα παμπάλαια μηνύματα στο φεις.
Θυμήθηκα την πρώτη φορά που έκανα φεισμπουκ στο νετ απέναντι απο το σπίτι μου, μαζί με το Θωμά. Θυμάμαι που μου το εξηγούσε και εγώ εκνευριζόμουν τόσο πολύ με αυτή την ιστορία, ότι και καλά τι πίπες είναι αυτές και όλο βλακείες και μέχρι να το συνηθίσω πέρασε καιρός...Μετά ήρθε το κόλλημα, το ατελείωτο αυτό κόλλημα!!!Συνέχεια είχε το μπλοκ, κάνε να μου λέει πάλι η σουπιά και θα σ'αρέσει και άντε πάλι έπεσα!Στην αρχή δεν μπορούσα με τίποτα να εκφραστώ, δείλιαζα, ντρεπόμουνα.Και τέλος ήρθε το τουίτερ... εκεί έμμεσα με παρότρυνε να το ανοίξω, λέγοντας μου κάθε μέρα αυτά που έγραφε ο Τσεκούρας,ο "Παπακαλιάτης" και να με μπριζώνει ότι έχει γέλιο. Εχω γινει σολιακιας φρικ!
Πούστη Θωμά, άμα σε πιάσω!!
Καληνύχτα σας

Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011

ποπ κορν

Είναι από τα βράδια που ένιωσα πως ανήκω κάπου, είναι από τα βράδια που χωρίς να έχουν κάτι το συγκλονιστικό αισθάνθηκα πως είναι από τα βράδια μου. Σήμερα αγάπησα έναν άνθρωπο πολύ, χωρίς να τον ξέρω τόσο, νιώθοντας πως βλέπω την ψυχή του. 
Κάποιος σήμερα μου είπε είσαι εσύ , είσαι ολ ταιμ κλασικ, δεν ξέρω αν είμαι, δεν ξέρω αν θέλω να είμαι, ξέρω ότι σήμερα ήμουν εγώ εκατό τα εκατό αληθινή, αυτή που μου έλειψε, αυτή που θέλω να είμαι. Δεν θα το αφιερώσω σε σένα και σε σένα που σας ξέρω, σε σένα που σε μαθαίνω και θέλω να πιώ τον επόμενο καφέ μαζί σου.
Είμαι μαζί σου, γιατί απλά το θέλω και σε ευχαριστώ γι' αυτό.