Τρίτη 19 Αυγούστου 2014

Απουσίες

Σε δέκα μέρες κλείνω ένα χρόνο από την τελευταία θεραπεία μου. Η αλήθεια; Δεν έχω καταλάβει πως πέρασε όλο αυτό το διάστημα, τι έγινε και τι γίνεται.
Αυτός ήταν ένας  μικρός πρόλογος άσχετος και σχετικός.

Στις 16 Αυγούστου παντρεύτηκε η κολλητή μου φίλη που για διάφορους λόγους δεν είναι πια κολλητή.
Σκέφτηκα πολλές φορές να μην πάω, για την ακρίβεια πιο πολύ το είπα, παρά το πίστεψα. Από την αρχή ήξερα ότι θα ήμουν εκεί. Φυσικά και δεν το μετάνιωσα, δεν γινόταν να λείπω. Μία μικρή ζωή περάσαμε μαζί.
Όλο αυτό το διάστημα σκεφτόμουνα όλα αυτά που γίνανε και γιατί και είναι άδικο και μπλα μπλα.. Και τι θα πάω να κάνω εκεί και δεν έχω πια σχέση με κανέναν.
Την στιγμή που την είδα νύφη απλά έφευγαν τα δάκρυα. Πόσα πολλά σκέφτηκα.
Δεν είμαι πια μέλος και μέρος όλου αυτού και με πείραξε.
Και στεναχωριόμουν που δεν είχα πια τις φίλες μου και ανθρώπους που θεωρούσα δικούς μου.
Κατά τη διάρκεια σκεφτόμουνα μήπως να κάνω άλλη μία προσπάθεια;
Όταν με είδε έξω από την εκκλησία είπε, "αν δεν ερχόσουν τελειώναμε" ή κάτι τέτοιο..
Σε σκεφτόταν μου είπε ο Α.
Και ξανά και ξανά, ίσως να κάνω μία προσπάθεια ξανά..
Όλα ήταν περίεργα.
Δεν μπορώ να αναλύσω τις σκέψεις και τις εικόνες, αυτά που εισέπραξα εκείνη την μέρα, που με φτάσανε ως εδώ, αλλά με έφτασαν..
Στα καλά και στα κακά.
Έτσι είναι οι φιλίες, έτσι είναι οι άνθρωποι που σε νοιάζονται.
Που ήταν όλοι αυτοί όταν τους χρειαζόμουν;
Ποιος ήρθε μία φορά στο νοσοκομείο να με δει; στο σπίτι;
Που ήταν το τηλέφωνο για να μάθουν πως είμαι, πως πάω; Που είναι ακόμα;
"Ρε Γιάννα που είναι οι φίλοι τις Γεωργίας, γιατί δεν έχει έρθει κανένας στο σπίτι;"
Το άκουσα τυχαία.
Εκείνη τη μέρα το κατάλαβα και εκείνη τη μέρα άλλαξε το μέσα μου.
Και τελικά όσο και να παλεύω .. για ποια προσπάθεια μιλάω;
Καμία κακία, απλά..
Έκανα αυτό που ένιωθα και μάλλον είναι και το τελευταίο.
Τελείωσα με αυτήν την ιστορία.
Καλή καρδία.