Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010

Ποίηση και σκατά



Αυτή η περίοδος της ζωής μου είναι περίεργη, δεν ξέρω πως ακριβώς νιώθω, που είμαι, τι κάνω και λοιπές αναζητήσεις που με πιάνου που και που..
Έψαχνα λοιπόν να βρω μία διαφυγή μέσα από διηγήματα ή στίχους τραγουδιών .....
Έτσι με έχει πιάσει μια μανία να ψάχνω για ποίηση, απεγνωσμένα, προσπαθώντας να καταλάβω γιατί τόσοι ανθρώπων κολλάνε, πάνε σε βραδιές ποίησης κ.τ.λ.
Λοιπόν αν εξαιρέσω την Κική Δημουλά, Καββαδία, Καβάφη, και σημειώνω, όχι όλα, και σκόρπια ποιήματα διαφόρων άσημων και μη....μία είναι η λέξη, ΒΛΑΚΕΙΑ.
Στα περισσότερα από αυτά δεν βγάζεις νόημα και κανένα συναίσθημα...Τίποτα, λέξεις σε λευκή κόλλα, έτσι απλά για να γραφτούν, πετώντας μέσα άσχετες περίτεχνες λέξεις και εκφράσεις, δήθεν με νόημα, για να ξεγελάσουν τον αναγνώστη και να δώσουν τροφή στα ψώνια που "καταλαβαίνουν" από ποίηση....
Τέλος, όσο πιο περίεργο το ποίημα τόσο καταξιώνει τον "καλλιτέχνη" .
Θα προτιμούσα, μία ελεύθερη γραφή...να διαβάσεις "το αυτό σου"
και να νιώσεις κάτι...θλίψη, χαρά, στεναχώρια, απογοήτευση…. κάτι...ΤΙΠΟΤΑ.

Τελεία και παύλα, η ποίηση δεν είναι για μένα


ΥΓ: Η φωτογραφία είναι τέλεια όμως

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

Διάλογος ανάμεσα σε μένα και σε μένα

Σου είπα:
- Λύγισα.
Και είπες:
- Μη θλίβεσαι.
Απογοητεύσου ήσυχα.
Ήρεμα δέξου να κοιτάς
σταματημένο το ρολόι.
Λογικά απελπίσου
πως δεν ειναι ξεκούρδιστο,
ότι ετσι δουλεύει ο δικός σου χρόνος.
Κι αν αίφνης τύχει
να σαλέψει κάποιος λεπτοδείκτης,
μη ριψοκινδυνέψεις να χαρείς.
Ἡ κίνηση αυτή δεν θα ‘ναι χρόνος.
Θα ναι κάποιων ελπίδων ψευδορκίες.
Κατέβα σοβαρή,
νηφάλια αυτοεκθρονίσου
απὸ τα χίλια σου παράθυρα..
Για ενα μήπως τ᾿ άνοιξες.
Κι αυτοξεχάσου εύχαρις.
Ότι είχες να πες,
για τα φθινόπωρα, τα κύκνεια,
τις μνήμες, υδροροὲς των ερώτων,
την αλληλοκτονία των ωρών,
των αγαλμάτων την φερεγγυότητα,
ότι είχες να πες
γι᾿ ανθρώπους που σιγά-σιγὰ λυγίζουν,
το είπες.

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2010

Μ' αρέζζζζ (2)

Μ ’αρέσει να κάνω μπάνιο στη θάλασσα με τα ρούχα

Μ’ αρέσει να γελάω ντρανταχτά

Μ’ αρέσει που πάντα ο γιακάς από το μπουφάν μου είναι στραβός και κάποιος μου τον φτιάχνει

Μ’ αρέσει που όταν κλαίω ο Θωμάς γίνεται γλυκός

Μ’ αρέσει όταν με πειράζει ο Θωμάς να λέω «άντε ρε Σπύροοο»

Μ’ αρέσει όταν κλαίω να γλύφω τα δάκρυα μου

Μ’ αρέσει που τρώω το τελευταίο "της ντροπής”

Μ’ αρέσει να με χαϊδεύουν και να ανατριχιάζω σαν γατί

Μ’ αρέσει που είμαι αρχιδάτη γκόμενα

μ’ αρέσουν οι πράσινες κουρτίνες

….η βροχή στην παραλία

Μ’ αρέσει το κρύο καρπούζι

Τα παγάκια στο φραπέ

Τα βιβλία που με κάνουν να πλαντάζω

Μ’ αρέσει που οι φίλοι μου είναι χαζοί

Μ’ αρέσει που η μαμά μου μου φέρνει στο κρεβάτι 7 η ώρα το πρωί το "τοπινο" και το πίνω σε 5 δευτερόλεπτα και ξανακοιμάμαι

Μ’ αρέσει να φιλάω τον πατέρα μου και να τραβιέται

Μ’ αρέσει να πίνω καφέ με το Θωμά στο ichat

M ‘αρέσει το ροζ

Μ’ αρέσει το παραμύθι "Γαργαντούας" και το "Ραπουνζέλ"

Μ’ αρέσει το όνομα Στίλβη

…..η φωτιά στην παραλία

Μ’ αρέσει η "Marion Cotillard"..πολύ!

Μ’ αρέσουν τα σκουφιά

Μ’ αρέσει να λέω την λέξη "καρακάτζαλα"

Μ’ αρέσει να χαϊδεύομαι στα γένια του Γιώργου

Μ ‘αρέσει το μαξιλάρι μου (ΤΟ ΑΓΑΠΩ)

Μ’ αρέσει να βλέπω παλιές φωτογραφίες με τους γονείς μου νέους

Μ’ αρέσει το φεγγάρι και το πρόσωπο του

Μ’ αρέσουν τα "soft kings"

Μ’ αρέσει ο ρανταπλαν

ο Ντόναλντ Ντακ

ο Γκάρφιλντ

Μ’ αρέσουν τα γλυκά σταφύλια

Μ ’αρέσουν οι αναπτήρες

Μ’ αρέσουν τα σφηνάκια "καμικάζι"

Μ’ αρέσει να κοιτάω τα δάχτυλα των χεριών στους άντρες

….ο πλαταμώνας το χειμώνα

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010

Μ' αρέζζζζ

Μ' αρέσουν τα κεριά και ειδικά αυτά που μυρίζουν κανέλα ή βανίλια

Μ' αρέσει η λέξη "λιχουδιές"

Μ 'αρέσει η μυρωδιά της βενζίνης, του οινοπνεύματος, του ασετόν

Μ 'αρέσει όταν είμαι τέρμα κουρασμένη η αίσθηση των σεντονιών και του παπλώματος..

Μ 'αρέσουν τα τσιγάρα που έχουν άσπρο φίλτρο

Μ' αρέσουν τα ζουμερά ροδάκινα

...Η παγωμένη φάντα μετά από τόνους ιδρώτα που χάσαμε στην παραλία..για κάποιο λόγο!

Μ' αρέσουν οι ανόητες συζητήσεις χωρίς περιεχόμενο

Μ 'αρέσουν οι γνωστές μυρωδιές των δικών μου πάνω σε ρούχα μου

...να ψήνω πατάτες στο τζάκι

Μ 'αρέσει, όταν βγαίνουν τα κεράσια και η μαμά μου μου τα φέρνει ενώ κοιμάμαι και μου τα βάζει στα αυτιά

Μ' αρέσει το σουφλέ παγωτό από το Μεξικάνικο

Μ' αρέσει να πίνω γαλλικό καφέ στην βεράντα στον Πλαταμώνα

...Ο Πλαταμώνας το χειμώνα

Τόσα πολλά....

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2010

Το Βλέμμα του Έρωτα

Ο βασιλιάς ήταν ερωτευμένος με την Σαμπρίνα ,μια γυναίκα ταπεινής καταγωγής που την έκανε τελευταία του γυναίκα.
Ένα απόγευμα ,ενώ ο βασιλιάς έλειπε στο κυνήγι ,ήρθε ένας αγγελιοφόρος να ειδοποιήσει ότι η μητέρα της Σαμπρίνας ήταν άρρωστη. Ο βασιλιάς της είχε απαγορεύσει να χρησιμοποιεί την προσωπική του άμαξα, και αν παραβίαζε την εντολή του θα το πλήρωνε με το κεφάλι της. Ωστόσο, η Σαμπρίνα μπήκε στην άμαξα και έτρεξε στο πλευρό της μητέρας της.
Όταν γύρισε ο βασιλιάς έμαθε τα καθέκαστα.
<<Μα δεν είναι θαυμάσιο ;>>είπε. <<Αυtό είναι αληθινή αγάπη της κόρης προς την μητέρα. Δεν την ένοιαξε να διακινδυνεύσει το κεφάλι της για να φροντίσει την μητέρα της. Είναι υπέροχη!>>
Την άλλη μέρα, ενώ η Σαμπρίνα καθόταν στον κήπο του παλατιού και έτρωγε φρούτα ,ήρθε ο βασιλιάς .Τον χαιρέτησε και μετά δάγκωσε το τελευταίο ροδάκινο που είχε το καλάθι.
<<Φαίνονται γλυκά!?? είπε ο βασιλιάς.
<<Πράγματι>> είπε η βασίλισσα. Και απλώνοντας το χέρι της, έδωσε στον αγαπημένο της το τελευταίο ροδάκινο.
<<Πόσο με αγαπάει! >>σχολίασε μετά ο βασιλιάς. <<Στερήθηκε την απόλαυση της για να μου δώσει το τελευταίο ροδάκινο του καλαθιού. Δεν είναι καταπληκτική;>>
Πέρασαν ορισμένα χρόνια και -ποιος ξέρει γιατί-, ο έρωτας και το πάθος έσβησαν από την καρδιά του βασιλιά.
Καθόταν μαζί μ' ενα στενό του φίλο και του έλεγε:
<<Ποτέ δεν φέρθηκε σαν βασίλισσα. Μια φορά ,μάλιστα , παράκουσε τη διαταγή μου να μη χρησιμοποιήσει τη βασιλική άμαξα, και θυμάμαι μια μέρα που μου έδωσε να φάω ένα δαγκωμένο φρούτο.>>

Τέλος

Η πραγματικότητα είναι πάντα η ίδια , το θέμα είναι πως το αντιλαμβάνεσαι....

Αν ότι βλέπεις ταιριάζει "γάντι" με την πραγματικότητα που περισσότερο σε βολεύει...τότε μην πιστεύεις στα μάτια σου....
Πολλές σκέψεις...είναι το ποτήρι μισογεμάτο ή μισοάδειο;......αυτά

Φιλούρες

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

Σινεμά "Εννιά"


Στην αρχή έφαγα ένα σοκ ,όταν ενημερώθηκα από το φίλο Θωμά ότι η ταινία πρόκειται για μιουσικαλ.. δεν τα πάω πολυ καλά μ'αυτό το είδος!Μόνο όμως που παίζει αυτη "Marion Cotillard"..απλά τη λατρεύω....Δεν είναι λεσβιακό το θέμα,γιατι απλά δεν θα μπορούσα να την είχα γκόμενα,μόνο σχέση!!Απλά μ'αρέσει όλο αυτό το στυλ και απλά ζηλεύω που δεν είμαι γαλλίδα..






λα λα λα λα .....αγαπώ

Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2010

Αντίο και σ'αγαπώ

Ευτυχισμένος ο καινούριος έτος!!!!!
Από το 2007 και μετά τα Χριστούγεννα που έρχονται ,θα τα χαρακτήριζα μαγικά...αν σκεφτει κανείς πόσα άθλια ξεκίνησαν όλα και πόσο ωραία γίνονται είναι να γελάς!Νομίζω πως ο Θεος τα δίνει έτσι για να "ξεπληρωσει"την πίκρα που φάγαμε όλοι..Εγώ, ο Θωμάς ,ο Βασίλης,η μάνα μου, οι συγγενείς και άλλοι...
Εκείνα τα χριστούγεννα του 2007 απέκτησα ξανά ένα φίλο που για άγνωστους λόγους είχα χάσει την τόσο στενή επαφή..το Θωμά,ξανασυνδέθηκα με την παιδική μου φίλη..την Πένη,γνώρισα πιο βαθιά και αγάπησα το Σπύρο.Συνδέθηκα με την Μαρία ,την Ελένη, το Γιώργο...,τις Θείες μου ,την γιαγιά μου..γενικά...από εκείνα τα Χριστούγεννα και μετά,ενώ όλα ήταν μαύρα στον ορίζοντα,ξαναβρίκα τον ευατό μου και θα τολμήσω να πώ πως η ζωή μου άλλαξε,άλλαξα,προς το καλύτερο θέλω να πιστεύω..
Φέτος..2009-2010,ξανά έζησα όλα αυτά ,αγάπη ,κατανόηση,εμπιστοσύνη...
Χαίρομαι που μπορώ να έχω δίπλα μου ανθρώπους,που θα πάρω τηλεφωνο να βρεθώ μαζί τους,να κλάψω ,να γελάσω,να μαλακιστώ!
Τελείωνει όταν φεύγω,αλλά χαίρομαι γιατί θα ξαναγίνει και θα ξαναγίνει και όσο πιο πολύ περνάω μαζί τους το χρόνο μου και αυτοί το δικό τους,τόσο πιο πολύ ανοίγομαι ,αγαπώ και αγαπιέμαι....
Λοιπόν  για τους
Θωμά
Πένη
Κορίτσια
Σπύρο
Γιωργάκη μου....
....Και μάνα κάνε κουράγιο
Θειούλη θα σε θυμάμαι πάντα...με έκανες πιο δυνατή...
Σας αγαπώ βαθιά και όχι επιφανειακά..
                                                                               
                                                                                                          Δική σας Πσηλοί!

Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2010

Έχε φίλε υπομονή!

Προσπαθώ αλήθεια πολύ..να κάνω υπομονή,να κάνω το κορόιδο,να προσποιούμαι πως δεν καταλαβαίνω,να ανέχομαι τα νεύρα,τις ιδιοτροπίες...Το μυαλό μου,η καρδιά μου αντέχει..το σώμα αντιδρά,η ψυχή κλαίει.Ευτυχώς που οι δακρυγόνοι αδενες λειτουργούν άψογα και γρήγορα και έτσι ο εγκέφαλος δεν καίγεται...ευτυχώς γιατί μετά από τόσα χρόνια θα ήμουν κλεισμένη στο δαφνί και θα πρωταγωνιστουσα στο fight club με μεγάλη επιτυχία..
Γενικότερα μου τη σπάω,αλλά δεν υπάρχει το κουράγιο να μιλήσω τώρα γι'αυτο,θα μιλήσω όμως.

Το κομπλεξικό,μυξιάρικο,προβληματικό,..εγώ..
                                                                                                     με αγάπη