Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Χαμογέλασε

Θα κάνω μια παρένθεση ανάμεσα στα παρτ Παντελέημονα..
Σκεφτόμουν σήμερα πόσο ωραία μπορεί να είναι η ζωή μέσα στην καθημερινότητα. Πόσο όμορφα πραγματάκια μπορείς να κάνεις ή να πεις για να αλλάξει η διάθεση σου, έτσι απλά ενώ πας να πιεις ένα καφέ.Τότε δεν το καταλαβαίνεις, αλλά έρχεται η ώρα που τα σκέφτεσαι και χαμογελάς!!!
Να παίξεις μπάλα των 2 ευρώ στον Α.Νικόλαο επειδή είδες κάτι γυφτούλια να κάνουν το ίδιο. Να απαντήσεις στην ερώτηση <<είσαι αγόρι ή κορίτσι>> χωρίς να γελάσεις!
Να κάνεις συγκρουόμενα χωρίς να συγκρουστείς. Να φάς 16 σουβλάκια ,πολλά λουλάνικα, κρασιά, φέτα κ.τ.λ με 25 ευρώ. Να αγοράσεις 15 ζευγάρια κάλτσες με 5 ευρώ!! Να παίξεις ένα παιχνίδι με αριθμούς και να γελάς σαν τον ηλίθιο. Να βλέπεις στο ιντερνετ διάφορους τύπους να κάνουν "κάτι"! φορώντας μια μάσκα πουλιού. Να χορεύεις ότι τραγούδι να ναι σε κάποιο καγκουραίικο μέρος. Να κόβεις κρέπες με τηλεκάρτες και να φοράς σκουφιά πάνω σε ένα παγκάκι. Να αναρωτιέσαι για μια ιστορία με ένα πισινο και ένα σαμπουάν. Να αναρωτιέσαι αν θα έγλυφες τις πατούσες ή τη μασχάλη του Μπασιάκου!! Να κάθεσαι σε μία βεράντα 7 ώρες και να προσπαθείς να σπάσεις ένα ρεκορ.Να τρως κοτόσουπα 7:30 η ώρα το πρωί.Να προσπαθείς να ξεφύγεις από ένα σκυλί φύλακα!!! Να...να ...να ....
Έτσι πέρασα το πάσχα μου και 2 βδομάδες ακόμα!!!!

Δευτέρα 12 Απριλίου 2010

Ν.Παντελεήμονας. Μέρος Δεύτερο

                                                 Κεφάλαιο "ΤΕΟ"
Θυμάμαι τα φαγητά στον Τεο, ένα ξενοδοχείο μπροστά από μας όπου είχε 2 συγλκονιστηκές λιχουδιές, κοινές μεν αλλά ΤΟΣΟ νόστιμες, τόστ και ατομική πίτσα. Ειλικρινά ήταν όνειρο. Σ' αυτό το ξενοδοχείο μείναμε και εμείς κάποιο καλοκαίρι αλλά δεν το θυμάμαι, μόνο κάποιες φωτογραφίες το μαρτυρούν. Εκεί έμενε η Ίφι ,ο Σέργιος αν δεν κάνω λάθος (γιατι όταν έκανα το μοντέλο με συντρόφευε και η αδερφή του Μαρία), η Ζέτα, α εκεί γνώρισα και τη Θανάρα και άλλους πολλούς εξαίρετους..
Είχε τέλεια παγωτά και το ψυγείο με τα παγωτά μπος, σοκολάτα απο μέσα και κρέμα απ'έξω!! Μπροστά??
Εκεί συνήθως πηγαίναμε τα απογεύματα οικογενειακώς και κουμπαρικώς για να πιούνε καφέ οι μεγάλοι και να παίξουν οι μικροί.
Μου έχει μείνει χαρακτηριστικά που πήγαινα και καθόμουν στις αγκαλιές όλων των μεγάλων και κάποιους τους φώναζα με τα μικρά, όπως "Τάσο, Φανή, Μάκη και Ρένα" και τους μιλούσα στον ενικό, μόνο αυτούς και η μάνα μου με μάλωνε αλλά αυτοί γούσταραν και δεν τους πείραζε! Πόσο θεικό μια σταλιά σκατό να λέει <Μάκη ξες και τέτοια!>
 Ήθελα πάντα να κάθομαι με την αδερφή μου και τους λοιπούς μεγαλύτερους, οι οποίοι ποτέ δεν με ήθελαν αλλά αναγκαζόντουσαν να με ανεχτούν διότι ο φάδερ φώναζε <<Ελένη πάρε και την αδερφή σου!!>> Καθόμουνα λοιπόν εγώ εκεί και άκουγα τα μυστικά τους! Αξίζει να σημειώσω ότι δεν ήθελαν ούτε την Έφη!τραγικό?
Συγκεκριμένα δεν πρόκειται να ξεχάσω την Πίπιν, Ίφι, Ελένη, ίσως και Κλαίρη που με έβαζαν να κατασκοπεύω διάφορες καταστάσεις και να πάω να τους λέω τα καθέκαστα! Καθόταν στην βεράντα της Ίφι και περίμεναν εν 'αγωνίως τα νέα μου. Η Ίφι είχε κόντρα με μία Γιάννα ,γκόμενα του Μήτσου εκεί της αυλής! Φυσικά εμένα ήταν το αγαπημένο μου μιας και άλλο που δεν ήθελα από το να τρυπώνω στην παρέα τους! ειδικά όταν με επιβράβευαν για τις πληροφορίες μου εγώ άλλη τόση χαρά και έτρεχα να μαζέψω και άλλες! Περιττό να πω πως αυτό το σκηνικό ήταν μία εκμετάλλευση για να μαθαίνουν μυστικά και μετά με διώχνανε!!! Τώρα που πέρασαν τα χρόνια απορώ γιατί την έβρισκα τόσο πολύ, αφού ούτε καταλάβαινα ακριβώς τι λέγανε, όυτε και με ήθελαν! Αυτές τότε ήταν "μεγάλες" και ήθελαν να λένε τα γκομενικά τους και αυτά τα διάφορα της εφηβίας που δεν νομίζω να με απασχολόυσαν και πολύ. Τις ζηλεύω αφάνταστα πολύ που μπόρεσαν και ζήσανε αυτά τους τα χρόνια εκεί! 
Στον Τεο έμαθα να παίζω κάποια από τα πολλά χαρτοπαίγνια που τώρα ξέρω άριστα απλά παρακολουθόντας και σπανίως παίζοντας.
Καθόμουνα στο μπαρ και ο γιος Τεό μου έβαζε κάτι χυμούς και σοκολάτες με ομπρελίτσες και χαζάκια και εγώ χαιρόμουν γιατί νόμιζα πως έπινα ποτό και κάπνιζα τις τσίχλες αστερίξ!! μου έφτιαχνε κακάο και μου το βαζε σε φλυτζάνι του ελληνικού για να χαίρομαι!! Νταξ μιλάμε αντατρίχιασα τώρα!!!

Τέλος για τώρα, έπεται συνέχεια να ούμε

Τρίτη 6 Απριλίου 2010

Ν.Παντελεήμονας. Μέρος Πρώτο

Είναι γνωστό ότι αγαπώ τον Πλαταμώνα και ότι έχω περάσει καταπληκτικά καλοκαίρια και ειδικά την περίοδο ανάμεσα στα 15 μέχρι 20 μου χρόνια. Ξέφρενα γλέντια, μπύρες, μπουγέλα, μπιτσ βόλεϋ στις σαλόυφες, χορούς, εξόδους στο μπλου στρινγκ και άλλα τόσα όμορφα πραγματάκια!!!
Είναι όμως κάποια καλοκαιρια που δεν μπορώ να ξεχάσω και να μην αγαπώ περισσότερο... Είναι αυτα τα καλοκαίρια στον Ν.Παντελεήμονα, στον "Γρηγόρη"....
Δεν ξέρω γιατί.. θες γιατί ήμουνα παιδί, γιατί είχα ξεγνοιασιά, ανεμελιά, δεν ξέρω γιατί...
Θυμάμαι περίμενα πως και πως να πάει 1η Ιούλη και να πάμε. Στην διαδρομή στο αυτοκίνητο φώναζα <<δρήγορα,δρήγορα μπαμπά!!!να πάμε στο Δρηγόρη!!!>>. Όταν φτάναμε ήθελα να τρέξω και να πάω στην θάλασσα, στα ηλεκτρονικά, στον "Τεο", να δηλώσω παρουσία και να κάνω βόλτες.. έπρεπε όμως να βοηθήσω να ξεπακετάρουμε, τρελή ζοχάδα! ΠΟΤΕ δεν τα ξεπακεταρά όλα, γρήγορα-γρήγορα όσα προλάβαινα και μετά σίφουνας!!!
Καθόμασταν 2 μήνες εκεί και πάντα όταν ήταν η ώρα να φύγουμε έκλαιγα και κοιτούσα από το παράθυρο του αυτοκινήτου να απομακρύνεται ο παράδεισος μου... Ή αυλή του..., η αυλή μου!
Ειλικρινά είναι τόσα αυτά που θέλω να γράψω και ακόμα και τώρα ενθουσιάζομαι μόνο που τα σκεφτομαι και λυπάμαι που δεν μπορώ να τα γράψω όλα, γιατί είναι ΑΠΕΙΡΑ!!!
 Θυμάμαι το δωμάτιο μας, το "2" και δίπλα στο  "1" οι κουμπάροι.Όλους τους θυμάμαι!!όλα τα δωμάτια!!!
Είχαμε ένα κιόσκι και εκεί καθόμουν και ζωγράφιζα, έπαιζα, εκεί η Ελένη, με την Ιφιγένεια, τον Μήτσο, την Έφη και άλλους πολλούς κάνανε σκετς! Ατελείωτες πρόβες για να γίνει η παράσταση και στο τέλος να βγάλουν κάποιες δραχμές, τις οποίες θα ξόδευαν αργότερα στο "μετρό". Ο ρόλος που είχα στο σκετς ήταν στα ενδιάμεσα, μέχρι να αλλάξουν οι "ηθοποιοί" , να κάνω το μοντέλο!!! <<-Κυρά Κατίνα, η κόρη σου πέθανε, -Α το παιδί μου!!>> Το πτώμα? Η Έφη!
Σ'αυτο το μέρος έμαθα ποδήλατο, πατίνια, να γράφω, να διαβάζω, να κολυμπάω, να ζωγραφίζω...όλα.
Είναι ο παράδεισος μου...
                                                                                            Τέλος 1ου μέρους

Κυριακή 4 Απριλίου 2010

Καλή ανάσταση

Και σήμερα ο Χριστός Ανέστη...
Το νόημα βέβαια αυτής της γιορτής είναι να υπάρχει και "ανάσταση ψυχής"... Πόσοι όμως πραγμάτικα από μας σήμερα την έχουμε αυτή;
Την ψυχική αυτή ανάσταση που μπορούμε να την συναντήσουμε και πως;
Είναι δύσκολη νύχτα...για μένα είναι πάντα..είναι δύσκολη...άγρια...σίγουρα δεν έχω πετύχει την ανάσταση ψυχής ούτε το σημερινό βράδυ...
Για όλους εμάς που σήμερα έλλειπε κάτι,κάποιος... και αν σκεφτώ λίγο καλά ξέρω σίγουρα κάποιους...
Μου έρχονται στο μυαλό σίγουρα 6 ονόματα ..και άλλα....
Για όλους εμάς εύχομαι αυτή η ανάσταση να μας κάνει να βρούμε το φως μας και να μας δώσει δύναμη ψυχής


Καληνύχτα