Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Ευχαριστώ

Είχα σκοπό να ανεβάσω δύο άλλα κείμενα, αλλά ξαφνικά αποφάσισα να κάνω αυτό, τούτο το μικρό, αλλά σημαντικό.
Είναι αφιερωμένο στον πιο καλό και πιστό μου φίλο.
Συζητούσαμε στο θέατρο, πως πριν λίγα χρόνια συναντηθήκαμε σε ένα δρόμο και λέγαμε τα νέα μας ο ένας στον άλλο, σαν δύο παλιοί καλοί φίλοι από το σχολείο. Όταν τον χαιρέτησα και συνέχισα  το δρόμο μου δεν φαντάστηκα ποτέ πια θα είναι η υπόλοιπη ιστορίας μας..αν θα υπήρχε ιστορία.
Δεν θα αναφερθώ στα ταξίδια μας, ούτε καν στις άπειρες ώρες που φάγαμε στο μσν, στο τηλέφωνο, στις βόλτες μας, στους καφέδες σε όλα, αλλά σε όλα...
Θα πω μόνο για εκείνη την ημέρα στο θέατρο, ήταν για μένα ψυχοθεραπεία, γαλήνη και ευτυχία. Ήταν για μένα από τα πιο όμορφα απογεύματα που έχω ζήσει .Και θα σου πω το πιο μεγάλο ευχαριστώ για εκείνη την αγκαλιά έξω από το σπίτι μου.Νόμιζα ότι χανόμουν, αλλά εσύ ήσουν εκεί.
Δεν ξέρω αν στο μέλλον θα κάνουμε κουμπαριά, αν θα μιλάμε τόσο πολύ στο τηλέφωνο, αν θα βγαίνουμε τόσο πολύ ,δεν με νοιάζει.Γιατί ξέρω ότι όπως και να μας τα φέρει η ζωή  θα είσαι για πάντα ο αγαπημένος μου.

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

best night ever "Σπάστα απόψε όλα κάψτα!"

(Το είχα ξεκινήσει εκείνη την ημέρα 11-11-10)
Σήμερα μας κάλεσε η κυρία Νανά,η μάμα του Θωμά,εμένα,την Μαρου,το Γιώργο Κ.,τον Σπύρο και την αφηχθήσα απο Αθήνα Σόφη.
Λοιπόν, αρχικά θα ήθελα να μιλήσω για το θεσπέσιο τραπέζι που μας έκανε.Παστίτσιο,πατάτες ογκρατεν,αμπελοφάσουλα σαλάτα,τζατζίκι,σαλάτα με σοσ σόγιας, λαχανοκάροτο,πιπεριές και νομίζω ότι δεν μου διαφεύγει κάτι. Γλυκά και κέικ και άπειρο κρασί.Ωραίες πράσινες και κόκκινες χαρτοπετσέτες και κομψά ποτήρια.
Θα μιλήσω περιληπτικά γι'αυτην την βραδια, μιας και δεν μπορείς να την περιγράψεις με λέξεις. 
Το γέλιο ήταν άπειρο. Θα ξεκινήσω με τον Γιώργο ο οποίος κάτι έπαθε σήμερα και έλεγε την μία κρυάδα μετα την άλλη,κοινός ως μαλακ-ί-α, αλλά και πάλι μου άρεσε, εμένα και όλους γιατί ήταν κάτι το ξεχωριστό και το πιο σημαντικό είναι ότι χαιρόταν καθώς τα έλεγε!!! Ο Θωμάς ήταν πολύ χαρούμενος και φαινόταν πολύ αυτό, ήταν ο κλασικός χαζός και συνεχώς έκανε τα δικα του με τον Σπύρο, φορούσε κορδέλες και έφαγε και αυτός τα πάντα.Ο οποίος Σπύρος έφαγε μέσα σε 1 δευτερόλεπτο, πραγματικά φοβηθήκαμε μην καταπιεί και τα μαχαιροπίρουνα!Κατα τα άλλα ήταν ο ίδιος αγαπημένος, αναψοκοκκινησμένος με τις εξής θριλικές ατακάρες της βραδιάς.α) εις την Κάπαρη και β) θα κάνω 2 σφραγίσματα σήμερα (μέτα την μάσα του γαλακτομπούρεκου). Η Μαρού γελούσε σαν χαζό και αυτή όλη την ώρα προσπαθούσε να κερδίσει πόιντ (θα σας πω!!) και μιλούσε όπως μόνο αυτη γνωρίζει για το ντεκορ του σπιτιού.Ήπιε τον βόσπορο και αυτή και βγήκε πάλι ωραίες φώτο(γαμώτο).Η Σόφη πάλι από την ώρα που μπήκε δεν σταμάτησε να γλύφει την κυρία Νανά και να προσπαθεί να κλέψει πόντους και μέχρι ένα σημείο τα κατάφερε...αλλά (θα σας πω...)τραγουδούσε και μεράκλωνε και γελούσε και έφαγε ΟΛΟ το σπίτι και μέχρι που έφυγα έτρωγε,ειλικρινά δεν ξέρω αν τρώει ακόμη!
Θα κάνω μία παρένθεση για τα πόιντ!όλοι προσπαθούσαμε να κλέψουμε πόντους θαυμασμού, εμπιστοσύνης και αγάπης από Θεά Νανά, ο Θωμάς όχι. Η Μαρού λέγοντας πόσο τέλεια είναι, η Σοφία καλά δεν σταματούσε,η γλώσσα της είχε πάρει φωτιά και είχε γίνει σαν του Λιάπη! ο Σπύρος πειράζοντας την, εγώ τρώγωντας πιπεριές και όλα τα εδέσμετα και ο Γιώργος λέγοντας ότι όλα είναι τέλεια!!....Δεν ξέρω ποιος είναι ο νικητής!
Και τέλος άφησα την ατομάρα Νανά, η οποία ήταν αξεπέραστη!!!!!
Ήπιε ένα μπουκάλι καΜπάρι χωρίς σόδα (δεν κάνει καλό-δεν θυμάμαι γιατί) και χόρευε και τραγουδούσε και γελούσε και την ένιωσα πραγματικά οτί ήταν 18 χρονών!Μας είχε στο άνετο και τους 5 μαζί!!! Και έρχεται το αποκορύφωμα.... όλοι περιμέναμε το τραγούδι νούμερο 10...το παραστράτημα.........!!!!και εκεί αρχίζει να τα δίνει και να σπάει το σπιτικό της!!!έσπαζε ποτήρια και εμείς πετούσαμε χαρτοπετσέτες και οι γελοίοι Θωμάς και Σπύρος κόβανε χαρτάκια στοίχημα και τα πετούσαν και το πιο ΤΕΛΕΙΟ είναι ότι όταν άρχισαν να τελειώνουν τα ποτήρια, άρχισε να ξεχωρίζει τα λιγότερο καλά και τα σπαγε και αυτά!!!ο Γιώργος είχε πάνω του 10 κιλά γυαλάκια!!Στο τέλος αφού τα έχει δώσει όλα και βρισκόμαστε στη 2η φορά του παραστρατήματος προσπαθεί να σπάσει τα μπουκάλια του κρασιού στον νιπτήρα της κουζίνας!!
Όλα ήταν τέλεια!!!!!!!!
Δεν μπορεί με τίποτα να περιγραφεί εκείνη η βραδιά, προσπάθησα όσο μπορούσα! Χαίρομαι απλά που ήμουν εκεί!!!
Ευχαριστούμε κυρία Νανά!!!!!!!

ΥΓ1: η 1η φώτο είναι τα γύψινα πιάτα που έχουν στα μπουζούκια... για την επόμενη φορά!!
ΥΓ2: την επόμενη φορά θα φέρω κιβώτιο κόκα κόλα ποτήρια για σπάσιμο!

Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

I Don't Wanna Be

Είναι η προσπάθεια να αλλάξω ότι μπορώ, ότι προλαβαίνω. Να αλλάξω το σώμα μου, το μυαλό μου, την ψυχή μου. Μια απεγνωσμένη προσπάθεια για αλλαγή..,μιας και δεν έκανα όλα όσο ήθελα.
Και θέλω όλα να γίνουν γρήγορα.Συνέχεια σκέφτομαι πως θα ήταν αν δεν έκανα αυτό, αλλά πιο πολύ σκέφτομαι γιατί δεν έκανα αυτό.Θα έπρεπε να υπάρχει ένα άλλο χρονοδιάγραμμα για τη ζωή, νιώθω ότι ο χρόνος δεν μου φτάνει.Θα έπρεπε οι αποφάσεις για την ζωή μας να ερχόταν όταν είμαστε έτοιμοι.Θα ήθελα να είμαι αυτό που έχω σκεφτεί και τίποτα άλλο.Και δεν θέλω τίποτα άλλο.
Το χειρότερο από όλα είναι ότι ζηλεύω τους ανθρώπους που μπορούν και έχουν πυγμή και κυνηγάνε τα όνειρα τους, τα θέλω τους, που μπορούν και αφήνουν πίσω, που αποχωρίζονται και δεν φοβούνται, αλλά και πάλι δεν κάνω βήματα. Λυπάμαι που το λέω αυτό, αλλά θα ήθελα πάλι να είμαι 18, ακόμα μία φορά.
Σκέφτομαι όλα αυτά που θέλω να κάνω, έχω θάρρος τη μία, θέληση την άλλη και μέσα μου ξέρω πως δεν θα τα καταφέρω γιατί μου λείπει η πραγματική πίστη, υπάρχει ο φόβος.Δεν ήμουν ποτέ ο πιο αποφασιστικός άνθρωπος στον κόσμο, ακόμα για το τι θα φάω αμφιβάλω.Θέλω τόσο πολύ, αλλά πάντα κάτι κυριαρχεί.Δεν έχω την δύναμη που πρέπει.Την αποφασιστικότητα,αυτό,μου λείπει,τα παρατάω,δεν το έχω γαμώτο.
Θα ήθελα να είμαι αυτό που έχω σκεφτεί και τίποτα άλλο.

           είναι ανακουφιστικό που γράφω εδώ πολύ,ξελαφρώνω,δεν ξέρω γιατί, αλλά είναι ωραίο

Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

Sweet dream μου..

Νυστάζω πολύ,είμαι και άρρωστη 6 μέρες σειρά, πονάω, τρέχουν οι μύξες, η μέση, βήχω... όλα τα καλά.. Είναι όμως από το βράδια που θέλω να κάτσω στο p.c να ψάχνω ότι μου κατεβαίνει στο μυαλό. Κλασικά, έβαλα youtube την αγαπημένη μου λίστα να παίζει και σκέφτομαι. Πρωταγωνιστώ σε κάθε τραγούδι, συλλογίζομαι τα 3 τελευταία όνειρα που είδα. Πόσο τέλειο και συγχρόνως χαμένο είναι να μην θες να ξυπνήσεις απο όνειρο? Είναι τόσο τέλεια που πραγματικά θέλω να ζήσω εκεί.
Τα όνειρα μου είναι τόσο αληθινά.Και είμαι τόσο γαμάτη!!! Σπάνια χάνω και τέτοια!
Χαίρομαι που δεν βλέπω εφιάλτες.Δεν τους μπορώ άλλο.
Νύσταξα.Α, απλά ήθελα να γράψω.
Λες να έρθει πάλι?!...
φιλάκια και καλές νύστες

Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

Για το Θωμά.Προσπαθώ να το βάλω σε σενα,αλλα δεν μπορώ :(

βλαμμένε Θωμά Γραβάνη του Φώτιου και της Αθηνάς, πάλι τα κατάφερες να κλάψω, από χαρά εννοείται.Και τώρα είναι που νιώθω 100% πληρότητα.Σ'αγαπώ όσο τον ουρανό και τα αστέρια και μου λείπεις που δεν είσαι εδω να πάμε στο παζάρι να σε κεράσω χαλβα, βρώμικο λουκάνικο, γκαζόζα και αυτοκίνητο(συγκρουόμμενο).

Ευχαριστώ τόσο και άλλο τόσο.
Και ναι σε ρωτώ γιατί εμένα περισσότερο?
Είναι όντως η Πένη,ο Τάσος και η Γιάννα.Ευχαριστώ και εγώ!!!
Με κλάμματα θα πάω για μπιρίμπα.
Ευχαριστώ ξανά. ήταν ότι καλύτερο.Πραγματικά

Να με χαίρομαι

Και δεν έχω όρεξη, όλο αυτό τον καιρό και δεν έχω κέφι και έχω νεύρα και άλλα τόσα που με κάνουν να μην είμαι στα καλά μου. Και ναι δεν τα χωνεύω αυτά τα γενέθλια.. και φοβόμουν μην τα περάσω μόνη και φοβάμαι αυτό το αναθεματισμένο 25 που με κάνει να μετράω. Δεν είναι καλά τα πράματα όταν μετράω.. και όσο και αν μετράω, τόσο δεν μου βγαίνουν. Και όσο μεγαλώνω τόσο ανησυχώ..
Δεν μιλάω καν για την ακμή στα γεράματα.
Και γενικά ρε αδερφέ δεν είχα όρεξη γι'αυτα τα γενέθλια και ήθελα να απομονοθώ στους Νήσους Πλαταμώνες και να βλέπω σειρές και να διαβάζω βιβλίο.
Και βλέπω ταινία και έχω ξεχάσει αυτό το γεγονός.
Μπαίνω πι.σι γύρω στις 3 βλέπω 17 μειλ και λέω τι έγινε ρε πάιστ πριν κάνα 2ωρο είναι που έσβησα τα παλιά..τι έγινε και έχω τόσα?
Διαβάζω πρώτα του μπάτσου,ακούω και το τραγούδι και με πιάνουν τα γέλια.Μπαίνω φέις και αρχίζω, για μια στιγμή ένιωσα μία πληρότητα και σκέφτομαι, ακόμα δεν δέχτηκα και τα τηλεφωνήματα μου, ρε με συμπαθούν άρα, δεν το έχω χάσει όλο τελικά.
Υ.Γ : ύπουλο σκουλήκι Θωμά, σήμερα μετά το τηλ σου ,ήρθε η Ελένη και της έλεγα τα μαντάτα.Σ'αυτην έδωσες την κατάρα, αυτή σε κορόιδευε.ΠΑΡΤΗΝ ΠΙΣΩ, έχω γενέθλια.
Φιλιά σταυρωτά

Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010

Τρέλα με πιάνει

Πέρασε καιρός και ακόμα η "φάση" που νόμιζα πώς θα περάσει δεν φεύγει.. Έχω αρχίσει να πιστεύω πως έτσι θα είναι από δω και πέρα, αυτό... Κάθε μέρα προτίθεται ακόμα μία ανησυχία, ένας φόβος, αμφιβολία..
Πόσο πιο εύκολα ήταν όλα.. ακόμα και πριν 3 χρόνια..απλά,το παρόν και τίποτα, μόνο αυτό.. για ακόμα μία φορά.. ας γυρνούσε ο χρόνος, όλα αλλιώς.
Παλαιότερα συζητούσες με έναν άνθρωπο δικό σου και λυνόταν, τώρα δεν μπορώ, σαν να μην μπορώ να εκφράσω τίποτα από όλα αυτά, σαν να μα γίνεται τίποτα.
Προσπαθώ απεγνωσμένα να κάνω πράγματα, να αλλάξω διάφορα, να αλλάξω κάτι.
Σήμερα  έπλενα το μπάνιο αλλά Μόνικα, η κατάσταση έχει αρχίσει να είναι εκτός ελέγχου.
Σκέφτομαι μέχρι να μπω και σε αστικό μόνη μου.
Δεν μπορώ να γράψω άλλο.Θα καθαρίσω και το καθιστικό, γιατί αλλιώς θα σκίσω κανένα ουισκάκι στις 6 το απόγευμα.
Φιλιά


Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010

2..3..4........δρόμους έχει η ζωή

Φταέι το 2010; Φταέι το ανικανοποίητο;Φταίνε οι απεριόριστες σκέψεις;Δεν ξέρω...Ξέρω ότι κάτι φταίει.. κάτι που πλέον με κάνει να έχω ένα μόνιμο βάρος..ένα βάρος που με κουράζει και με αφήνει πίσω..μία μελαγχολία που μέσα μου ξέρω γιατί υπάρχει και δεν κάνω τίποτα γι'αυτό.. και τι να κάνω,δεν ξέρω,πραγματικά... Δεν συμβαίνει σε σας να ξέρεις άπο που πηγάζει το "κακό" και απλά το αφήνεις μέχρι να πάει κάπου, γιατί δεν ξέρεις τι πρέπει να κάνεις, γιατί φοβάσαι... και το αφήνεις και το αφήνεις...και φοβάσαι ακόμα περισσότερο...φοβάσαι μήπως ξυπνήσεις μία μέρα και πεις τι έκανα, τι κάνω;
Συμπεραίνω μέρα με τη μέρα τι μπορεί να κάνουν οι επιλογές στη ζωή σου, πόσο μικρά και μεγάλα πράγματα σου την αλλάζουν... Τι έπρεπε να είχα διαλέξει, τι πρέπει να διαλέξω, τι θα γινόταν αν άλλαζα αυτό το κάτι...ρισκάρεις;Έίναι όλα γραφτό να γίνουν ή απλά παραμυθιάζουμε τον ευατό μας για να αισθανθούμε καλύτερα για τις επιλογές μας..;; Πραγματικά μέχρι και τώρα ξέρω σίγουρα για το ΠΟΣΕΣ επιλογές θα άλλαζα, αλλά για καμία αν έπρεπε να τις κρατήσω...
Είναι τόσο δύσκολο να πάρεις αποφάσεις για τη ζωή σου ή εγω μόνο δυσκολεύομαι;
Καλη ας είναι η νύχτα


Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

Έμμονες Ιδέες

Ύπάρχει άπλα. Έχω τόσες που άνετα μου κλείνω μία θέση στο δαφνί. Άπειρες.
Αναρωτιέμαι αν υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει και αν υπάρχει του αξίζουν συγχαρητήρια.
Ύπάρχουν εμμονές που σε κουράζουν και άλλες που υπάρχουν για να υπάρχουν.
Εγώ για παράδειγμα, ή πιο κουραστική από όλες είναι αυτή: Αν σκεφτώ κάτι κακό πρέπει όπωσδήποτε να χτυπήσω ξύλο όπου και να βρίσκομαι ότι και να κάνω γιατί αλλιώς θα συμβεί αυτό που σκέφτομαι. Συνήθως μου συμβαίνει όταν πάω να κοιμηθώ και είμαι εκεί πάνω που πάει να με πάρει ο καλός ο ύπνος.Και εκνευρίζομαι με τον ευατό μου και λέω μέσα μου μην το κάνεις, μπορείς να τα καταφέρεις, αλλά δεν μπορώ.
Παλιά έπρεπε να ακουμπάω τις κολόνες που βρισκόντουσαν μπροστά μου.
Τώρα τελευταία έχω κονομησει και το πιο σπαστικό. Νομίζω πως παθαίνω αλλεργίες και μου κόβεται η ανάσα και το τραγικό είναι ότι το πιστεύω τόσο πολύ που ενίοτε βγάζω όντως σπυράκια!λούσερ. 
Ο Γιώργος πρέπει να ανοιγοκλείσει τον διακόπτη δύο φορές και γενικά πρέπει να κάνει ότι κάνει δύο φορές, αν και τώρα το έχει μετριάσει.
Ο Θωμάς έπρεπε να περπατάει στο κουτάκια στα πεζοδρόμια.
Η Ελένη έχει ένα κάρο.Η καλύτερη είναι που νομίζει ότι θα κάνει πιπί πάνω της οπότε όπου και να είμαστε και δίπλα από το σπίτι της να είναι θα πάει να τσίσει επιτόπου.
Η Ελένα από Καβάλα νομίζει πως δεν έχει μαλλιά, οπότε τρέχει στους γιατρούς και βάζει διάφορα ματζούνια στο κεφάλι της.
Η αδερφή μου η Ελένη δεν θέλει να διαβάζει πρώτος κάποιος το περιοδικό της ή την εφημερίδα της.(Είναι μούφα εμμονή γιατί την έκλεψε από τον εμμονικό πατέρα μας.(Όπου δεν θα τον βάλω ΟΥΤΕ ΚΑΝ στο ποστ γιατί είναι Ο άρχοντας της εμμονής).
Η λε κου όταν πλένει τα χέρια της μετά βάζει κρέμα.
Αυτές μου ήρθαν τώρα, δεν έχω άλλες. Κρίμας :( 
Α! θύμήθηκα μία κορυφαία μέρα που μιλούσαμε ένα τσούρμο άνθρωποι γι' αυτές. Του Δρόσου ΟΧΙ, αρνούμαι πεισματικά να τις παραθέσω!!!

Φιλούρες!!!!!

Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

Yes man

Ναι είδα την ταινία στο σταρ και επιρρεάστηκα, όχι τόσο από την ταινία και το δίδαγμα της όσο για αυτην την περιβόητη λέξη "ΝΑΙ"...
Σπάνια να ακούσεις κάποιον να σου πει,ναι ας το κάνουμε, ναι θα σε βοηθήσω, να πάρε το αυτοκίνητο μου, ναι μείνε στο σπίτι μου...ναι-ναι-ναι.
Αν ζητήσεις απο κάποιον κάτι για να σε βοηθήσει θα ακούσεις τις περισσότερες φορές τουλάχιστον ΟΧΙ. Και το πιο τρελό είναι ότι δεν μπορώ να πω όχι, αν αυτο που μου ζητηθεί δεν μπορώ να το κάνω για κάποιο λόγο, τουλάχιστον θα προσπαθήσω ή θα απαντήσω έτσι όπως πρέπει να κάνω. ¨Όταν απαντάς με αυτό το όχι είναι σαν να λες στον άλλο, ούφ μου πρήζεις τα παπ****, μην με ενοχλείς. άσε με. Κάνεις αυτόματα τον άλλον να ντραπεί, να μην έχει το θάρρος να σου ζητήσει οτιδήποτε και σιγα-σιγά να σε ξεκόψει από την καρδιά του. Γιατί έτσι είναι ρε συ, δούνε και λαβείν. Δυστυχώς φτάσαμε να μην μπορέι να ζητήσει κανένας και κανένας δεν προσφέρει. Το να ζητήσεις απο κάποιον κάτι παραπέμπει σε ζητιανιά και απλά δεν μπορώ να το δεχτώ. Και τι είμαστε δηλαδή αν δεν μπορούμε να αλληλοβοηθηθούμε στα απλά και στα μεγάλα; Τι είμαστε; Ένα τσούρμο ανθρώπων που γνωριζόμαστε και απλά περπατάμε και ζούμε στον ίδιο πλανήτη. Πόσο δύσκολο είναι πια να πεις ναι και να το πεις απο την καρδια σου, όχι από αγγαρεία, ούτε απ΄πο υποχρέωση, να το κάνεις και να νιώσεις εσύ καλά. Έτσι είναι, καταρχήν βλέπεις τον άλλο που ξινίζεται όταν σου κάνει την "χάρη" και απλά το κάνει από ντροπή ή για να βγει απο την υποχρέωση. Έτσι νιώθουν σαν να τους έχεις κάτσει στο λαιμό, σαν να τους στέκεσαι εμπόδιο και δεν τους αφήνεις να πάνε να ξύσουν το γεννετικό τους...
Κατανοητό και το όχι, αλλά έχει γίνει συνήθεια...
Αυτά
Καληνύχτα

Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010

Ν.Παντελεήμονας. Μέρος Τρίτο

                                                         Κεφάλαιο "ΜΕΤΡΟ"
Δίπλα στον "ΤΕΟ",δίπλα στο σούπερ μάρκετ, μπροστά από την αυλή μου.
Εκεί ήταν τα ηλεκτρονικά, τα αληθινά, πρώτα με το τεράστιο εκείνο ασημένιο 20αρικο, μετά το χρυσό, έπειτα 50δρχ, 100δρχ. Τα ευρώ δεν τα πρόλαβα ευτυχώς. Είχε όλα αυτα τα ωραία παιχνίδια που τωρα βλέπεις στα mame32, είχε βελάκια, κουλοχέρι και φλιπεράκια. Είχε ένα μικρό μπαρ μέσα και ένα μεγαλύτερο έξω στην αυλίτσα του με τραπεζάκια. Ήταν του Μπάμπη, του Σταύρου και συμμετείχε και ο Σταμάτης (ο αγαπημένος μου).
Εκεί πήγαινα όταν δεν ήμουν για μπάνιο ή παιχνίδια ή ότι τέλος πάντων οτι έκανα.
Ήταν φορές που πήγαινα κρυφά γιατί ο μπαμπάς δεν ήθελε να είμαι μέσα στους καπνούς και για να μην αποβλακώνομαι.Δεν καταλαβαίνω γιατί το έκανε αφου έτσι και αλλιώς θα πήγαινα. Θυμάμαι τον Θωμά Χ. που με είχε καρφώσει και είχε στείλει κάποιον να με μάσει.
Εκεί έπαιζα με τον Σταμάτη στριτ φάιτερ (δεν το θυμόμουν, αλλά πήγα εκεί μετά από πολλά χρόνια, με αναγνώρισαν, και με πάει ο Μπάμπης στο μπαρ να με δείξει στον Σταμάτη, όπου ήταν η πρώτη κουβέντα που μου είπε και μετά πως μεγάλωσες και τα κλασσικά). Στριτ φάιτερ έπαιζα και με τον Αλέξανδρο, τον Γιάννη, Την Έφη, σπάνια εως ποτέ με την Ελένη (γιατί δεν με χώνευε), σπα΄νια εως ποτέ με τον Δημήτρη γιατί ήταν παιχτρόνι και εγώ τον καθυστερούσα!
 Αγαπούσα το γοντερ μπόι, αλλά ο αρχιμάστορας ήταν η Ιφι, όπου όταν έπαιζε μαζευόμασταν όλοι γύρω και χαζεύαμε. Θυμάμαι τόσες ηλίθιες λεπτομέρειες που καταντάει τραγικο..., όπως για παράδειγμα ότι η αδερφή μου έπιαζε τον Κεν, η Έφη την Τσαν Λι, η αδερφή μου λάτρευε να παίζει το "πορνόπαιχνιδο", αυτό με τις αράχνες που αποκάλυπτε γυμνές κυρίες (λεκάνη για κυρίες-ΑΣΧΕΤΟ) με τον Θάνο Παπ. Και εντάξει καλά ο Θάνος, κατανοητό, αλλά η Ελένη;;;
Θυμάμαι ένα σκηνικό, πραγματικά συνεχίζω και αναρωτιέμαι, ΤΙ θυμάμαι, αλλά... την Έφη με την Μαρία στο μπαρ να μιλάνε με τον Μπάμπη και εγώ δίπλα κλασσικά, μην χάσω, να μιλάνε για τον Σιδηρόπουλο και να λέει ο Μπάμπης στα κορίτσια (γκομένιζε) πώς πέθανε ή μάλλον έδειχνε! με την κίνηση της σύριγγας στο χέρι και καλά για να μην καταλάβω εγώ και σοκαριστώ!!!!
Θυμάμαι τα μεγάλα παιδιά να κάνουν διαγωνισμό με βελάκια και έπειτα να κάθονται έξω για καφέ (δεν θυμάμαι αν έπινα καφέ ή κόκα κόλα) και αν αναρωτιέμαι γιατί το κάνουν αυτό, ενώ μέσα υπήρχε ο θυσαυρός των ηλεκτρονικών!Τζάνκι τρελό, όχι αστεία.
Και ο Μήτσος ήταν πορωμένος και η ¨Εφη και η Ελένη, όλοι βασικά, αλλά η δική μου η παράνοια δεν είχε τέλος!
Ήθελα να παίξω και άλλο και η Ελένη ,αν δεν ήταν και αυτή μπατάκι για να με χρηματοδοτήσει και να εξαφανιστώ από μπροστά της με άφηνε και καθόμουνα μαζί τους για λίγο ΠΑΝΤΑ και εκεί άκουγα αυτά που άκουγα και στον "ΤΕΟ".
Με την Θανάρα λιώναμε ώρες ατελείωτες, ειδικά αν δεν είχε καλό καιρό και στανταράκι παίζαμε κάποιους κουλοχέριδες για να μας βγάλει λεφτά να συνεχίζουμε να παίζουμε!χαλούσαμε 100αρικο εως και 500αρικο!
Θεικό???!!!!!
Συνήθως έπαιζα κάποιο ποσό ('οσα είχα)και μετά χρηματοδοτούσαν η ή Ελένη ή ο Μήτσος ή το μαγαζί!
Εκεί είχα ερωτευτεί στο δημοτικό ένα αγόρι τον Γιάννη και το βράδυ που λειτουργούσε σαν μπαρ, ενώ κανονικά δεν μ'αρεσε να πηγαίνω, φορούσα κάτι κολλήτα φορεματάκια από το μπένετον, έπαιρνα τον Θάνο μαζί μου και πήγαινα βόλτες για να τον βλέπω, ήταν μεγαλύτερος απο μένα! Μου τον είχε γνωρίσει η Έφη και είχα κεραυνοβοληθεί! Ο Θάνος ήταν ερωτευμένος με την Έφη και κάτι άλλο της Έφης, αλλά θα αναφερθώ εκτενέστερα στο τελευταίο κεφάλαιο!
Αργότερα αφού έφυγα για άλλη γη άλλα μέρη (Πλαταμώνες ), είναι που είχε έρθει και η απαγόρευση των ηλεκτρονικών παιχνιδιών :(  Μια εποχή τελείωσε...
Το αγαπούσα αυτό το μέρος, ακόμα το αγαπώ....

Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

περίεργη μέρα

Λαμβάνεις ένα πολύ περίεργο email, αναρωτιέσαι το γιατί... έχουν περάσει δύο χρόνια από την τελευταία φορά που είχατε ανταλλάξει μία κουβέντα.Σε αναστατώνει για μία στιγμή, ήταν ο μεγάλος σου , ο πρώτος σου έρωτας. Είχες γράψει "ποίηση" γι' αυτόν, είχες αφιερώσει ατελείωτες ώρες να τον σκέφτεσαι , είχες, είχες.... και αφού περάσει λίγος καιρός, μια μέρα μαθαίνεις το γιατί, καταλαβαίνεις το γιατί....
Το προσκλητήριο δεν έρχεται στο σπίτι σου,(ευτυχώς), έρχεται στα αυτιά σου...
όπως και να το κάνεις είναι μια πόλύ περίεργη μέρα.... αλλα και πάλι νιωθω απεριγραπτη χαρα...

Παρασκευή 7 Μαΐου 2010

Μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου

Και τι γίνεται με μας που πάντα θα θυμόμαστε το παρελθόν;
Και τι γίνεται με μας που προσπαθούμε να το ξεχάσουμε και αυτό δεν μας αφήνει;
Υπάρχουν λες δεσμά με αυτό, ισχυρά; Σε αυτούς που το θυμούνται έρχεται πίσω και σε αυτούς που το ξεχνάνε δεν έρχεται ποτέ; Πως είναι η δουλειά;Πάει αλληλένδετα;
Έχω μία αίσθηση πως ζούμε σε ένα παράλληλο κόσμο, αυτο των ονείρων και αυτό που τώρα "νομίζουμε" πως ζούμε. Και τι γίνετε όταν η μία ζωή μπερδεύεται με την άλλη; Μήπως και αυτά είναι αλληλένδετα;


Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

Αυτό

Ήμουν μπροστά στην τηλεόραση και άκουσα,αυτόματα άρχισα να κλαίω,σκέφτηκα την μάνα μου, τον πατέρα μου, την αδερφή μου.
Αλήθεια όλοι αυτοί δεν έχουν οικογένειες?Δεν τρέμουν, δεν φοβούνται μήπως αύριο είναι το δικό τους παιδί, ο δικός τους άνθρωπος?
Ναι, δεν τους γνώριζα προσωπικά αυτούς τους ανθρώπους, αλλά τους γνώριζα, τους ξέρω.Η ζωή είναι μια μπάλα και γυρίζει.
Σιχάθηκα τους κολλημένους, με την μπάλα, με την μουσική, με την πολιτική ,με τους μπάτσους, με όλα.
Σιχάθηκα τον ίδιο μου τον ευατό μου, που πλέον δεν σοκάρομαι, που αύριο θα το ξεχάσω και θα έρθει το επόμενο και πάλι θα το αντιμετωπίσω.
Στα τέτοια μου για την οικονομική κρίση, η κρίση είναι μέσα μας.

Λυπάμαι

Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Χαμογέλασε

Θα κάνω μια παρένθεση ανάμεσα στα παρτ Παντελέημονα..
Σκεφτόμουν σήμερα πόσο ωραία μπορεί να είναι η ζωή μέσα στην καθημερινότητα. Πόσο όμορφα πραγματάκια μπορείς να κάνεις ή να πεις για να αλλάξει η διάθεση σου, έτσι απλά ενώ πας να πιεις ένα καφέ.Τότε δεν το καταλαβαίνεις, αλλά έρχεται η ώρα που τα σκέφτεσαι και χαμογελάς!!!
Να παίξεις μπάλα των 2 ευρώ στον Α.Νικόλαο επειδή είδες κάτι γυφτούλια να κάνουν το ίδιο. Να απαντήσεις στην ερώτηση <<είσαι αγόρι ή κορίτσι>> χωρίς να γελάσεις!
Να κάνεις συγκρουόμενα χωρίς να συγκρουστείς. Να φάς 16 σουβλάκια ,πολλά λουλάνικα, κρασιά, φέτα κ.τ.λ με 25 ευρώ. Να αγοράσεις 15 ζευγάρια κάλτσες με 5 ευρώ!! Να παίξεις ένα παιχνίδι με αριθμούς και να γελάς σαν τον ηλίθιο. Να βλέπεις στο ιντερνετ διάφορους τύπους να κάνουν "κάτι"! φορώντας μια μάσκα πουλιού. Να χορεύεις ότι τραγούδι να ναι σε κάποιο καγκουραίικο μέρος. Να κόβεις κρέπες με τηλεκάρτες και να φοράς σκουφιά πάνω σε ένα παγκάκι. Να αναρωτιέσαι για μια ιστορία με ένα πισινο και ένα σαμπουάν. Να αναρωτιέσαι αν θα έγλυφες τις πατούσες ή τη μασχάλη του Μπασιάκου!! Να κάθεσαι σε μία βεράντα 7 ώρες και να προσπαθείς να σπάσεις ένα ρεκορ.Να τρως κοτόσουπα 7:30 η ώρα το πρωί.Να προσπαθείς να ξεφύγεις από ένα σκυλί φύλακα!!! Να...να ...να ....
Έτσι πέρασα το πάσχα μου και 2 βδομάδες ακόμα!!!!

Δευτέρα 12 Απριλίου 2010

Ν.Παντελεήμονας. Μέρος Δεύτερο

                                                 Κεφάλαιο "ΤΕΟ"
Θυμάμαι τα φαγητά στον Τεο, ένα ξενοδοχείο μπροστά από μας όπου είχε 2 συγλκονιστηκές λιχουδιές, κοινές μεν αλλά ΤΟΣΟ νόστιμες, τόστ και ατομική πίτσα. Ειλικρινά ήταν όνειρο. Σ' αυτό το ξενοδοχείο μείναμε και εμείς κάποιο καλοκαίρι αλλά δεν το θυμάμαι, μόνο κάποιες φωτογραφίες το μαρτυρούν. Εκεί έμενε η Ίφι ,ο Σέργιος αν δεν κάνω λάθος (γιατι όταν έκανα το μοντέλο με συντρόφευε και η αδερφή του Μαρία), η Ζέτα, α εκεί γνώρισα και τη Θανάρα και άλλους πολλούς εξαίρετους..
Είχε τέλεια παγωτά και το ψυγείο με τα παγωτά μπος, σοκολάτα απο μέσα και κρέμα απ'έξω!! Μπροστά??
Εκεί συνήθως πηγαίναμε τα απογεύματα οικογενειακώς και κουμπαρικώς για να πιούνε καφέ οι μεγάλοι και να παίξουν οι μικροί.
Μου έχει μείνει χαρακτηριστικά που πήγαινα και καθόμουν στις αγκαλιές όλων των μεγάλων και κάποιους τους φώναζα με τα μικρά, όπως "Τάσο, Φανή, Μάκη και Ρένα" και τους μιλούσα στον ενικό, μόνο αυτούς και η μάνα μου με μάλωνε αλλά αυτοί γούσταραν και δεν τους πείραζε! Πόσο θεικό μια σταλιά σκατό να λέει <Μάκη ξες και τέτοια!>
 Ήθελα πάντα να κάθομαι με την αδερφή μου και τους λοιπούς μεγαλύτερους, οι οποίοι ποτέ δεν με ήθελαν αλλά αναγκαζόντουσαν να με ανεχτούν διότι ο φάδερ φώναζε <<Ελένη πάρε και την αδερφή σου!!>> Καθόμουνα λοιπόν εγώ εκεί και άκουγα τα μυστικά τους! Αξίζει να σημειώσω ότι δεν ήθελαν ούτε την Έφη!τραγικό?
Συγκεκριμένα δεν πρόκειται να ξεχάσω την Πίπιν, Ίφι, Ελένη, ίσως και Κλαίρη που με έβαζαν να κατασκοπεύω διάφορες καταστάσεις και να πάω να τους λέω τα καθέκαστα! Καθόταν στην βεράντα της Ίφι και περίμεναν εν 'αγωνίως τα νέα μου. Η Ίφι είχε κόντρα με μία Γιάννα ,γκόμενα του Μήτσου εκεί της αυλής! Φυσικά εμένα ήταν το αγαπημένο μου μιας και άλλο που δεν ήθελα από το να τρυπώνω στην παρέα τους! ειδικά όταν με επιβράβευαν για τις πληροφορίες μου εγώ άλλη τόση χαρά και έτρεχα να μαζέψω και άλλες! Περιττό να πω πως αυτό το σκηνικό ήταν μία εκμετάλλευση για να μαθαίνουν μυστικά και μετά με διώχνανε!!! Τώρα που πέρασαν τα χρόνια απορώ γιατί την έβρισκα τόσο πολύ, αφού ούτε καταλάβαινα ακριβώς τι λέγανε, όυτε και με ήθελαν! Αυτές τότε ήταν "μεγάλες" και ήθελαν να λένε τα γκομενικά τους και αυτά τα διάφορα της εφηβίας που δεν νομίζω να με απασχολόυσαν και πολύ. Τις ζηλεύω αφάνταστα πολύ που μπόρεσαν και ζήσανε αυτά τους τα χρόνια εκεί! 
Στον Τεο έμαθα να παίζω κάποια από τα πολλά χαρτοπαίγνια που τώρα ξέρω άριστα απλά παρακολουθόντας και σπανίως παίζοντας.
Καθόμουνα στο μπαρ και ο γιος Τεό μου έβαζε κάτι χυμούς και σοκολάτες με ομπρελίτσες και χαζάκια και εγώ χαιρόμουν γιατί νόμιζα πως έπινα ποτό και κάπνιζα τις τσίχλες αστερίξ!! μου έφτιαχνε κακάο και μου το βαζε σε φλυτζάνι του ελληνικού για να χαίρομαι!! Νταξ μιλάμε αντατρίχιασα τώρα!!!

Τέλος για τώρα, έπεται συνέχεια να ούμε

Τρίτη 6 Απριλίου 2010

Ν.Παντελεήμονας. Μέρος Πρώτο

Είναι γνωστό ότι αγαπώ τον Πλαταμώνα και ότι έχω περάσει καταπληκτικά καλοκαίρια και ειδικά την περίοδο ανάμεσα στα 15 μέχρι 20 μου χρόνια. Ξέφρενα γλέντια, μπύρες, μπουγέλα, μπιτσ βόλεϋ στις σαλόυφες, χορούς, εξόδους στο μπλου στρινγκ και άλλα τόσα όμορφα πραγματάκια!!!
Είναι όμως κάποια καλοκαιρια που δεν μπορώ να ξεχάσω και να μην αγαπώ περισσότερο... Είναι αυτα τα καλοκαίρια στον Ν.Παντελεήμονα, στον "Γρηγόρη"....
Δεν ξέρω γιατί.. θες γιατί ήμουνα παιδί, γιατί είχα ξεγνοιασιά, ανεμελιά, δεν ξέρω γιατί...
Θυμάμαι περίμενα πως και πως να πάει 1η Ιούλη και να πάμε. Στην διαδρομή στο αυτοκίνητο φώναζα <<δρήγορα,δρήγορα μπαμπά!!!να πάμε στο Δρηγόρη!!!>>. Όταν φτάναμε ήθελα να τρέξω και να πάω στην θάλασσα, στα ηλεκτρονικά, στον "Τεο", να δηλώσω παρουσία και να κάνω βόλτες.. έπρεπε όμως να βοηθήσω να ξεπακετάρουμε, τρελή ζοχάδα! ΠΟΤΕ δεν τα ξεπακεταρά όλα, γρήγορα-γρήγορα όσα προλάβαινα και μετά σίφουνας!!!
Καθόμασταν 2 μήνες εκεί και πάντα όταν ήταν η ώρα να φύγουμε έκλαιγα και κοιτούσα από το παράθυρο του αυτοκινήτου να απομακρύνεται ο παράδεισος μου... Ή αυλή του..., η αυλή μου!
Ειλικρινά είναι τόσα αυτά που θέλω να γράψω και ακόμα και τώρα ενθουσιάζομαι μόνο που τα σκεφτομαι και λυπάμαι που δεν μπορώ να τα γράψω όλα, γιατί είναι ΑΠΕΙΡΑ!!!
 Θυμάμαι το δωμάτιο μας, το "2" και δίπλα στο  "1" οι κουμπάροι.Όλους τους θυμάμαι!!όλα τα δωμάτια!!!
Είχαμε ένα κιόσκι και εκεί καθόμουν και ζωγράφιζα, έπαιζα, εκεί η Ελένη, με την Ιφιγένεια, τον Μήτσο, την Έφη και άλλους πολλούς κάνανε σκετς! Ατελείωτες πρόβες για να γίνει η παράσταση και στο τέλος να βγάλουν κάποιες δραχμές, τις οποίες θα ξόδευαν αργότερα στο "μετρό". Ο ρόλος που είχα στο σκετς ήταν στα ενδιάμεσα, μέχρι να αλλάξουν οι "ηθοποιοί" , να κάνω το μοντέλο!!! <<-Κυρά Κατίνα, η κόρη σου πέθανε, -Α το παιδί μου!!>> Το πτώμα? Η Έφη!
Σ'αυτο το μέρος έμαθα ποδήλατο, πατίνια, να γράφω, να διαβάζω, να κολυμπάω, να ζωγραφίζω...όλα.
Είναι ο παράδεισος μου...
                                                                                            Τέλος 1ου μέρους

Κυριακή 4 Απριλίου 2010

Καλή ανάσταση

Και σήμερα ο Χριστός Ανέστη...
Το νόημα βέβαια αυτής της γιορτής είναι να υπάρχει και "ανάσταση ψυχής"... Πόσοι όμως πραγμάτικα από μας σήμερα την έχουμε αυτή;
Την ψυχική αυτή ανάσταση που μπορούμε να την συναντήσουμε και πως;
Είναι δύσκολη νύχτα...για μένα είναι πάντα..είναι δύσκολη...άγρια...σίγουρα δεν έχω πετύχει την ανάσταση ψυχής ούτε το σημερινό βράδυ...
Για όλους εμάς που σήμερα έλλειπε κάτι,κάποιος... και αν σκεφτώ λίγο καλά ξέρω σίγουρα κάποιους...
Μου έρχονται στο μυαλό σίγουρα 6 ονόματα ..και άλλα....
Για όλους εμάς εύχομαι αυτή η ανάσταση να μας κάνει να βρούμε το φως μας και να μας δώσει δύναμη ψυχής


Καληνύχτα

Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

αφιερωμένο στον Σπύρακλα

ο μικρός Θωμάκος κάθεται και κλαίει γιατί οι φιλενάδες του δεν του την παίζουνε.

Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010

Whatever works

Οι μέρες αυτές είναι πολύ ψυχολογικά πεσμένες...
Πολλές πληροφορίες, πολλά νέα άσχημα, γενικά επικρατεί μια μαυρίλα...
Μερικές φορές συνειδητοποιώ πράγματα που δεν θέλω και προσπαθώ να αποφύγω με νύχια και με δόντια να μην έρχονται στο μυαλό μου..
Άσχημο να σκέφτεσαι 500 πράγματα ταυτόχρονα και να αναλύεις μέσα σου και το παραμικρό..
Επηρεαζόμαστε από μικροπράγματα απο μεγαλοπράγματα, είναι ανθρώπινο, να στεναχωριόμαστε και να κλεινόμαστε στον ευατό μας για θέματα και καταστάσεις που εμείς θεωρούμε σημαντικά..
Είναι όμως κάτι μέρες σαν την προχθεσινή που έμαθα για την απώλεια που έζησε ένας φίλος μου...
Είναι αυτές οι στιγμές που λέω ότι κάθομαι και χαραμίζω μυαλό και ψυχή για αηδείες, ενώ μπορώ να ζω την κάθε στιγμή μοναδικά και να μην δίνω σημασία σε πράγματα που αν θέλω μπορώ να λύσω..
Είπα και πρίν είναι στην φύση μας... και είναι κατανοητό... αλλά δεν παύω να ζηλεύω τους ανθρώπους που έχουν καταφέρει να βρούμε το νόημα της ζωής.....
Αφιερωμένο στους ανθρώπους που "χάνουμε την μπάλα" και εγώ μαζί ...
Και αφιερωμένο εξαιρετικά στον Γιαννάκη...καλό κουράγιο και γερή καρδιά

Τρίτη 2 Μαρτίου 2010

Απλά δεν υπάρχει

Θα κάνω μία μικρή εισαγωγή και θα πω κάτι για την Καβάλα...
Οι άνθρωποι εκεί είναι περίεργοι, ανόητοι, ζηλιάρηδες, φραγκοκίλερ, άσχημοι ,το κεμπαπ για αυτους είναι το σουτζουκάκι και γενικά είναι ΒΛΑΚΕΝΣ..
Ο τρόπος ζωής τους είναι περίεργος, τα μαγαζιά τους αλλόκοτα, αγαπούν τις μπιφτεκόπιτες και έχουν ΠΟΛΛΑ ντελίβερι...
Αρχίζω...είμαστε μία μέρα λοιπον, εγώ, ο Γιώργος, η Σοφία και ο Κωστής και θέλαμε να παραγγείλουμε κρέπες και προβληματιζόμασταν από που, γιατι οι μισοί είναι βρωμιάρηδες, οι άλλοι κλέφτες, άλλοι αργουν τις παραγγελίες και άλλοι τις φέρνουν λάθος....
Είναι λοιπόν ένα μαγαζί όπου τα έχει όλα είναι όλα αυτα, συν ότι το αφεντικό είναι γκόλουμ, αργόστροφο, απαντάει μόνο με ΝΑΙ, αλλά είναι το μόνο που δουλεύει 24 ώρες και πολλές φορές θα πέσεις στην παγίδα της παραγγελίας και ας ξέρεις ότι θα τα αργήσει, θα τα φέρει λάθος, θα κάνεις 5 ώρες να συνεννοηθείς και υπάρχει μεγάλο ενδεχόμενο να έχει σκουπίσει και τις μασχάλες του πιο πριν σου τα φτιάξει...αλλά ΑΝ πεινάς θα το κάνεις....ΜΕΧΡΙ εκείνη την ημέρα...
Όπου λέω ας παραγγείλουμε από τη  "γεύση"...Ένα ΟΧΙ ακούστηκε από τον Κωστή και εντάξει τα ξέρω όλα αυτά,αλλά είπαμε...ΝΟΜΙΖΑ
Και τώρα αρχίζει η ιστορία....
Ειναι μια μέρα ο Κωστής και παρέα του και είπαν ας παραγγείλουμε από τη "γεύση" (όπως είπα και πριν θα υπάρξουν πολλές τέτοιες στιγμές). Παραγγέλνουν λοιπόν και έχουν περάσει γύρω στις 3 ώρες και η παραγγελεία δεν έχει έρθει...και όταν ήρθε και πάνε να ανοίξουν τα φαγιά βλέπουν ότι είναι όλα ΛΑΘΟΣ. Συνειδητοποιεί ο ντελιβεράς ότι έχει πάει αλλού την παραγγελία και πάει να την πάρει πίσω...πάει λοιπόν και την παίρνει πίσω από τους άλλους και την ξαναφέρνει..
Ανοίγει ο Κωστής την κρέπα του μεσα στην μέγιστη πείνα και τα νεύρα και την βλέπει δαγκωμένη!!!!
Τι ειναι αυτα κ.τ.λ ουρλιάζει και ο ντελιβερας ατάραχος είπε γεμάτος καμάρι ότι πρόλαβε το άλλο παιδί και μόνο την δάγκωσε. ο κωστής μεταξύ γέλιων και όλων αυτών των συναισθημάτων προσπαθεί να καταλάβει...
(Ακολουθει συζήτηση)
-και θες τώρα να την φάω?
-και πως κάνεις έτσι? κόψτην με ένα μαχαίρι,στην ακρούλα είναι ΜΟΝΟ!!
-και θες να την κόψω και να στην πληρώσω κι'ολας?
-ΦΥΣΙΚΑ (μεσα στα νεύρα το ντελίβερι μπόι)
ΑΦΗΝΩ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΤΤΑ
  

                                                                                                                                                    γειά σας..

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2010

Είναι 50

1. Ο Τσακ Νόρις δεν κοιμάται. Περιμένει.

2. Ο Τσακ Νόρις έχει μετρήσει ως το άπειρο - δύο φορές.

3. Ο Τσακ Νόρις δεν φοράει ρολόι, γιατί ΑΥΤΟΣ αποφασίζει τι ώρα είναι.

4. Ο Τσακ Νόρις έδωσε στη Μόνα Λίζα το διάσημο χαμόγελό της.

5. Ο Τσακ Νόρις ανακάλυψε μια νέα θεωρία της σχετικότητας που συμπεριλάμβανε πολλαπλά σύμπαντα όπου ο Τσακ Νόρις είναι ακόμα σκληρότερος από αυτό (E=m*Τσακ Νόρις²). Όταν ανακαλύφθηκε από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν και δημοσιεύθηκε, ο Τσακ Νόρις του έριξε γυριστή κλωτσιά στη μάπα. Σήμερα, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είναι γνωστός ως Στήβεν Χώκινγκ...

6. Ο Πλούτωνας είναι στην πραγματικότητα μερικοί Βρετανοί στρατιώτες απ' την Αμερικανική Επανάσταση σε τροχιά γύρω απ' τον Ήλιο από τότε που ο Τσακ τους απογείωσε με την κλωτσάρα του.

7. Αν γράψετε τη λέξη "Τσακ Νόρις" στο Scrabble, θα νικάτε πάντα.

8. Ο Τσακ χρησιμοποιεί και τα 7 γράμματα στο Scrabble. Κάθε φορά.

9. Τι περνάει απ' το μυαλό όλων των θυμάτων του Τσακ Νόρις πριν πεθάνουν; Το παπούτσι του.

10. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να νικήσει στο 'Σκορ 4' σε μόνο 3 κινήσεις.

11. Ο Τσακ Νόρις κάποτε έφαγε μια τούρτα πριν προλάβουν να του πουν οι φίλοι του ότι ήταν μια στριπτιζού μέσα.

12. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να διαιρέσει με το 0.

13. Εν αρχήν ην το τίποτα... Ύστερα, ο Τσακ Νόρις κλώτσησε αυτό το τίποτα με γυριστή κλωτσιά στα μούτρα και του είπε "Άει χάσου". Αυτή είναι η ιστορία του σύμπαντος.

14. Ο Τσακ Νόρις χρειάζεται 10 λεπτά για να δει το "60 Minutes".

15. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να αγγίξει τον MC Hammer.

16. Τίποτα δεν μπορεί να ξεφύγει από την βαρύτητα μιας μαύρης τρύπας, εκτός από τον Τσακ Νόρις. Ο Τσακ Νόρις τις τρώει και λέει ότι έχουν γεύση κοτόπουλο.

17. Όταν ο Μπρους Μπάννερ τσαντίζεται, μετατρέπεται σε Χαλκ. Όταν ο Χαλκ τσαντίζεται, μετατρέπεται σε Τσακ Νόρις.

18. Ο Τσακ Νόρις πήρε την άδεια οδήγησης στην ηλικία των 16. Δευτερολέπτων.

19. Όταν ο Τσακ Νόρις κάνει διαίρεση, δεν υπάρχει υπόλοιπο. Ποτέ.

20. Η πρώτη δουλειά του Τσακ Νόρις ήταν εφημεριδοπώλης. Δεν υπήρξαν επιζώντες.

21. Το 70% του βάρους των ανθρώπων είναι νερό. Το 70% του βάρους του Τσακ Νόρις είναι το σύστημα αναπαραγωγής του.

22. Ο Ζαν-Κλωντ Βαν Νταμ κάποτε έδειρε τον Τσακ Νόρις. Τότε τον ξύπνησε από το όνειρό του μια στριφογυριστή κλωτσιά στα μούτρα.

23. Ο Τσακ Νόρις δεν σερφάρει στο Internet, έχει κάθε ιστοσελίδα αποθηκευμένη στο μυαλό του. Κάνει refresh ανοιγοκλείνοντας τα μάτια.

24. Έχει ειπωθεί ότι αν κοιτάξεις στα μάτια τον Τσακ Νόρις θα μάθεις το μέλλον σου. Δυστυχώς, το μέλλον όλων είναι πάντα το ίδιο: θάνατος από μια στριφογυριστή κλωτσιά στα μούτρα.

25. Λέγεται πως βλέποντας στα μάτια του Τσακ Νόρις, θα δεις το μέλλον σου... Εσένα στη σχάρα με πατάτες και τζατζίκι.

26. Ο Τσακ Νόρις αποφασίζει ποια μέρα πέφτει η Τσικνοπέμπτη.

27. Ο Τσακ Νόρις δεν "βλέπει νεκρούς". Φτιάχνει νεκρούς.

28. Η Γη δεν περιστρέφεται απλά γύρω από τον άξονά της, αλλά γυρνά κάτω από τα πόδια του Τσακ Νόρις καθώς αυτός τρέχει.

29. O Τσακ Νόρις έχει ήδη τετραγωνίσει τον κύκλο.

30. O Θεός συγχωρεί, ο Τσακ Νόρις ποτέ.

31. Ο Τσακ Νόρις έχει φτιάξει κύκλο με μόλις 300 μοίρες.

32. Μια φορά, ο Τσακ Νόρις αισθάνθηκε ότι κρυώνει. Από τότε αύξησε την θερμοκρασία της Γης, με τα γνωστά περιβαλλοντικά επακόλουθα.

33. Μια φορά σε ένα σόου του Ντέιβιντ Κόπερφιλντ, ο Τσακ Νόρις τον εξαφάνισε.

34. Ο Τσακ Νόρις όταν κοιμάται δεν βλέπει όνειρα, τα όνειρα βλέπουν τον Τσακ Νόρις.

35. Ο Τσακ Νόρις δεν κάνει πους-απς. Σπρώχνει τη Γη προς τα κάτω.

36. Αν νομίζεις ότι η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική, τότε πρέπει να δεις τι θα γίνει όταν της ρίξει γυριστή κλωτσιά ο Τσακ Νόρις.

37. Ο Τσακ Νόρις δεν ακούει μουσική. Η μουσική ακούει τον Τσακ Νόρις (για να μη φάει γυριστή κλωτσιά).

38. Ο Τσακ Νόρις εξαφάνισε τον Τζων Αυλακιώτη. Με στριφογυριστή κλωτσιά στη μούρη.

39. Ο Τσακ Νόρις δεν πιστεύει στον Θεό. Ο Θεός πιστεύει στον Τσακ Νόρις.

40. Ο Θεός μπορούσε να δημιουργήσει τον κόσμο σε επτά ημέρες. Ο Τσακ του έδωσε έξι.

41. Ο Τσακ Νόρις έχει πάει στον Άρη. Γιʼ αυτό δεν υπάρχει ζωή εκεί.

42. Μια φορά ένας τυφλός πάτησε το παπούτσι του Τσακ Νόρις. Αυτός του είπε: «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ; Ο Τσακ Νόρις!» Μόλις το άκουσε, ο τυφλός θεραπεύτηκε, αλλά το τελευταίο πράγμα που είδε ήταν το πόδι του Τσακ να έρχεται προς τα μούτρα του.

43. Όταν ο μπαμπούλας πάει να κοιμηθεί, πρώτα βλέπει αν είναι στην ντουλάπα του ο Τσακ Νόρις.

44. Ο Τσακ Νόρις έδιωξε τον Neo από την Zion με μια στριφογυριστή κλωτσιά, και τώρα αυτός είναι ο «Εκλεκτός».

45. Αν η πέτρα νικάει το ψαλίδι, το χαρτί την πέτρα, και το ψαλίδι το χαρτί, τι τα νικάει και τα 3; Ο Τσακ Νόρις.

46. Ο Τσακ Νόρις είναι ο πραγματικός πατέρας του Λούκιου Σκάιγουόκερ

47. Ο Τσακ Νόρις συνηθίζει να δωρίζει αίμα στον Ερυθρό Σταυρό. Απλά ποτέ δεν είναι το δικό του.

48. Ο Τσακ Νόρις δεν έχει ανοιγοκλείσει τα μάτια του ποτέ. ΠΟΤΕ.

49. Ο Τσακ Νόρις πήρε 100% στις εξετάσεις του, γιατί έγραψε σε όλες τις ερωτήσεις την απάντηση «Τσακ Νόρις»

50. Το σπίτι του Τσακ Νόρις δεν έχει πόρτες. Περνάει από τους τοίχους.


Υ.Γ: Μπορεί και να έχω κατουρήσει λιγο πάνω μου

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

Θα κάνει το κεφάλι μπαμ για το τίποτα

Ο εγκέφαλος μου έχει κάνει πλατσ..και γέμισε πληροφορίες που σε πολύ 2 βδομάδες θα έχουν εξανεμιστεί...
Πρέπει να εφευρεθεί το χάπι της μη κουρασης και μπούχτισης εγκεφάλου, όπως και το χάπι μη βαρεμάρας.Πληρώνω και τα παίρνω λέμε.
Επίσης συνειδητοποιώ ότι έπρεπε να γίνω χίπις και να πάω σε άγνωστα νησιά που μόνο θα ψαρεύω,θα καπνίζω μπουριά και θα γελάω μόνη μου, θα κοιμάμαι και θα κάνω μπάνιο... ίσως πίνω και τεκίλες και τρώω σκουλίκια, με ένα σομπρέρο και τον ήλιο να με καίει.
Ναι αυτό έπρεπε να κάνω απο το να διαβάζω πρόξυ και ακατανόητες μαθηματικές πράξεις αλγορίθμων...
Τεκίλα και Αγιος ο Θεος ψηλέ...
Αν είχαμε μυαλό δεν θα είμασταν εδώ....

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010

Ποίηση και σκατά



Αυτή η περίοδος της ζωής μου είναι περίεργη, δεν ξέρω πως ακριβώς νιώθω, που είμαι, τι κάνω και λοιπές αναζητήσεις που με πιάνου που και που..
Έψαχνα λοιπόν να βρω μία διαφυγή μέσα από διηγήματα ή στίχους τραγουδιών .....
Έτσι με έχει πιάσει μια μανία να ψάχνω για ποίηση, απεγνωσμένα, προσπαθώντας να καταλάβω γιατί τόσοι ανθρώπων κολλάνε, πάνε σε βραδιές ποίησης κ.τ.λ.
Λοιπόν αν εξαιρέσω την Κική Δημουλά, Καββαδία, Καβάφη, και σημειώνω, όχι όλα, και σκόρπια ποιήματα διαφόρων άσημων και μη....μία είναι η λέξη, ΒΛΑΚΕΙΑ.
Στα περισσότερα από αυτά δεν βγάζεις νόημα και κανένα συναίσθημα...Τίποτα, λέξεις σε λευκή κόλλα, έτσι απλά για να γραφτούν, πετώντας μέσα άσχετες περίτεχνες λέξεις και εκφράσεις, δήθεν με νόημα, για να ξεγελάσουν τον αναγνώστη και να δώσουν τροφή στα ψώνια που "καταλαβαίνουν" από ποίηση....
Τέλος, όσο πιο περίεργο το ποίημα τόσο καταξιώνει τον "καλλιτέχνη" .
Θα προτιμούσα, μία ελεύθερη γραφή...να διαβάσεις "το αυτό σου"
και να νιώσεις κάτι...θλίψη, χαρά, στεναχώρια, απογοήτευση…. κάτι...ΤΙΠΟΤΑ.

Τελεία και παύλα, η ποίηση δεν είναι για μένα


ΥΓ: Η φωτογραφία είναι τέλεια όμως

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

Διάλογος ανάμεσα σε μένα και σε μένα

Σου είπα:
- Λύγισα.
Και είπες:
- Μη θλίβεσαι.
Απογοητεύσου ήσυχα.
Ήρεμα δέξου να κοιτάς
σταματημένο το ρολόι.
Λογικά απελπίσου
πως δεν ειναι ξεκούρδιστο,
ότι ετσι δουλεύει ο δικός σου χρόνος.
Κι αν αίφνης τύχει
να σαλέψει κάποιος λεπτοδείκτης,
μη ριψοκινδυνέψεις να χαρείς.
Ἡ κίνηση αυτή δεν θα ‘ναι χρόνος.
Θα ναι κάποιων ελπίδων ψευδορκίες.
Κατέβα σοβαρή,
νηφάλια αυτοεκθρονίσου
απὸ τα χίλια σου παράθυρα..
Για ενα μήπως τ᾿ άνοιξες.
Κι αυτοξεχάσου εύχαρις.
Ότι είχες να πες,
για τα φθινόπωρα, τα κύκνεια,
τις μνήμες, υδροροὲς των ερώτων,
την αλληλοκτονία των ωρών,
των αγαλμάτων την φερεγγυότητα,
ότι είχες να πες
γι᾿ ανθρώπους που σιγά-σιγὰ λυγίζουν,
το είπες.

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2010

Μ' αρέζζζζ (2)

Μ ’αρέσει να κάνω μπάνιο στη θάλασσα με τα ρούχα

Μ’ αρέσει να γελάω ντρανταχτά

Μ’ αρέσει που πάντα ο γιακάς από το μπουφάν μου είναι στραβός και κάποιος μου τον φτιάχνει

Μ’ αρέσει που όταν κλαίω ο Θωμάς γίνεται γλυκός

Μ’ αρέσει όταν με πειράζει ο Θωμάς να λέω «άντε ρε Σπύροοο»

Μ’ αρέσει όταν κλαίω να γλύφω τα δάκρυα μου

Μ’ αρέσει που τρώω το τελευταίο "της ντροπής”

Μ’ αρέσει να με χαϊδεύουν και να ανατριχιάζω σαν γατί

Μ’ αρέσει που είμαι αρχιδάτη γκόμενα

μ’ αρέσουν οι πράσινες κουρτίνες

….η βροχή στην παραλία

Μ’ αρέσει το κρύο καρπούζι

Τα παγάκια στο φραπέ

Τα βιβλία που με κάνουν να πλαντάζω

Μ’ αρέσει που οι φίλοι μου είναι χαζοί

Μ’ αρέσει που η μαμά μου μου φέρνει στο κρεβάτι 7 η ώρα το πρωί το "τοπινο" και το πίνω σε 5 δευτερόλεπτα και ξανακοιμάμαι

Μ’ αρέσει να φιλάω τον πατέρα μου και να τραβιέται

Μ’ αρέσει να πίνω καφέ με το Θωμά στο ichat

M ‘αρέσει το ροζ

Μ’ αρέσει το παραμύθι "Γαργαντούας" και το "Ραπουνζέλ"

Μ’ αρέσει το όνομα Στίλβη

…..η φωτιά στην παραλία

Μ’ αρέσει η "Marion Cotillard"..πολύ!

Μ’ αρέσουν τα σκουφιά

Μ’ αρέσει να λέω την λέξη "καρακάτζαλα"

Μ’ αρέσει να χαϊδεύομαι στα γένια του Γιώργου

Μ ‘αρέσει το μαξιλάρι μου (ΤΟ ΑΓΑΠΩ)

Μ’ αρέσει να βλέπω παλιές φωτογραφίες με τους γονείς μου νέους

Μ’ αρέσει το φεγγάρι και το πρόσωπο του

Μ’ αρέσουν τα "soft kings"

Μ’ αρέσει ο ρανταπλαν

ο Ντόναλντ Ντακ

ο Γκάρφιλντ

Μ’ αρέσουν τα γλυκά σταφύλια

Μ ’αρέσουν οι αναπτήρες

Μ’ αρέσουν τα σφηνάκια "καμικάζι"

Μ’ αρέσει να κοιτάω τα δάχτυλα των χεριών στους άντρες

….ο πλαταμώνας το χειμώνα

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010

Μ' αρέζζζζ

Μ' αρέσουν τα κεριά και ειδικά αυτά που μυρίζουν κανέλα ή βανίλια

Μ' αρέσει η λέξη "λιχουδιές"

Μ 'αρέσει η μυρωδιά της βενζίνης, του οινοπνεύματος, του ασετόν

Μ 'αρέσει όταν είμαι τέρμα κουρασμένη η αίσθηση των σεντονιών και του παπλώματος..

Μ 'αρέσουν τα τσιγάρα που έχουν άσπρο φίλτρο

Μ' αρέσουν τα ζουμερά ροδάκινα

...Η παγωμένη φάντα μετά από τόνους ιδρώτα που χάσαμε στην παραλία..για κάποιο λόγο!

Μ' αρέσουν οι ανόητες συζητήσεις χωρίς περιεχόμενο

Μ 'αρέσουν οι γνωστές μυρωδιές των δικών μου πάνω σε ρούχα μου

...να ψήνω πατάτες στο τζάκι

Μ 'αρέσει, όταν βγαίνουν τα κεράσια και η μαμά μου μου τα φέρνει ενώ κοιμάμαι και μου τα βάζει στα αυτιά

Μ' αρέσει το σουφλέ παγωτό από το Μεξικάνικο

Μ' αρέσει να πίνω γαλλικό καφέ στην βεράντα στον Πλαταμώνα

...Ο Πλαταμώνας το χειμώνα

Τόσα πολλά....

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2010

Το Βλέμμα του Έρωτα

Ο βασιλιάς ήταν ερωτευμένος με την Σαμπρίνα ,μια γυναίκα ταπεινής καταγωγής που την έκανε τελευταία του γυναίκα.
Ένα απόγευμα ,ενώ ο βασιλιάς έλειπε στο κυνήγι ,ήρθε ένας αγγελιοφόρος να ειδοποιήσει ότι η μητέρα της Σαμπρίνας ήταν άρρωστη. Ο βασιλιάς της είχε απαγορεύσει να χρησιμοποιεί την προσωπική του άμαξα, και αν παραβίαζε την εντολή του θα το πλήρωνε με το κεφάλι της. Ωστόσο, η Σαμπρίνα μπήκε στην άμαξα και έτρεξε στο πλευρό της μητέρας της.
Όταν γύρισε ο βασιλιάς έμαθε τα καθέκαστα.
<<Μα δεν είναι θαυμάσιο ;>>είπε. <<Αυtό είναι αληθινή αγάπη της κόρης προς την μητέρα. Δεν την ένοιαξε να διακινδυνεύσει το κεφάλι της για να φροντίσει την μητέρα της. Είναι υπέροχη!>>
Την άλλη μέρα, ενώ η Σαμπρίνα καθόταν στον κήπο του παλατιού και έτρωγε φρούτα ,ήρθε ο βασιλιάς .Τον χαιρέτησε και μετά δάγκωσε το τελευταίο ροδάκινο που είχε το καλάθι.
<<Φαίνονται γλυκά!?? είπε ο βασιλιάς.
<<Πράγματι>> είπε η βασίλισσα. Και απλώνοντας το χέρι της, έδωσε στον αγαπημένο της το τελευταίο ροδάκινο.
<<Πόσο με αγαπάει! >>σχολίασε μετά ο βασιλιάς. <<Στερήθηκε την απόλαυση της για να μου δώσει το τελευταίο ροδάκινο του καλαθιού. Δεν είναι καταπληκτική;>>
Πέρασαν ορισμένα χρόνια και -ποιος ξέρει γιατί-, ο έρωτας και το πάθος έσβησαν από την καρδιά του βασιλιά.
Καθόταν μαζί μ' ενα στενό του φίλο και του έλεγε:
<<Ποτέ δεν φέρθηκε σαν βασίλισσα. Μια φορά ,μάλιστα , παράκουσε τη διαταγή μου να μη χρησιμοποιήσει τη βασιλική άμαξα, και θυμάμαι μια μέρα που μου έδωσε να φάω ένα δαγκωμένο φρούτο.>>

Τέλος

Η πραγματικότητα είναι πάντα η ίδια , το θέμα είναι πως το αντιλαμβάνεσαι....

Αν ότι βλέπεις ταιριάζει "γάντι" με την πραγματικότητα που περισσότερο σε βολεύει...τότε μην πιστεύεις στα μάτια σου....
Πολλές σκέψεις...είναι το ποτήρι μισογεμάτο ή μισοάδειο;......αυτά

Φιλούρες

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

Σινεμά "Εννιά"


Στην αρχή έφαγα ένα σοκ ,όταν ενημερώθηκα από το φίλο Θωμά ότι η ταινία πρόκειται για μιουσικαλ.. δεν τα πάω πολυ καλά μ'αυτό το είδος!Μόνο όμως που παίζει αυτη "Marion Cotillard"..απλά τη λατρεύω....Δεν είναι λεσβιακό το θέμα,γιατι απλά δεν θα μπορούσα να την είχα γκόμενα,μόνο σχέση!!Απλά μ'αρέσει όλο αυτό το στυλ και απλά ζηλεύω που δεν είμαι γαλλίδα..






λα λα λα λα .....αγαπώ

Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2010

Αντίο και σ'αγαπώ

Ευτυχισμένος ο καινούριος έτος!!!!!
Από το 2007 και μετά τα Χριστούγεννα που έρχονται ,θα τα χαρακτήριζα μαγικά...αν σκεφτει κανείς πόσα άθλια ξεκίνησαν όλα και πόσο ωραία γίνονται είναι να γελάς!Νομίζω πως ο Θεος τα δίνει έτσι για να "ξεπληρωσει"την πίκρα που φάγαμε όλοι..Εγώ, ο Θωμάς ,ο Βασίλης,η μάνα μου, οι συγγενείς και άλλοι...
Εκείνα τα χριστούγεννα του 2007 απέκτησα ξανά ένα φίλο που για άγνωστους λόγους είχα χάσει την τόσο στενή επαφή..το Θωμά,ξανασυνδέθηκα με την παιδική μου φίλη..την Πένη,γνώρισα πιο βαθιά και αγάπησα το Σπύρο.Συνδέθηκα με την Μαρία ,την Ελένη, το Γιώργο...,τις Θείες μου ,την γιαγιά μου..γενικά...από εκείνα τα Χριστούγεννα και μετά,ενώ όλα ήταν μαύρα στον ορίζοντα,ξαναβρίκα τον ευατό μου και θα τολμήσω να πώ πως η ζωή μου άλλαξε,άλλαξα,προς το καλύτερο θέλω να πιστεύω..
Φέτος..2009-2010,ξανά έζησα όλα αυτά ,αγάπη ,κατανόηση,εμπιστοσύνη...
Χαίρομαι που μπορώ να έχω δίπλα μου ανθρώπους,που θα πάρω τηλεφωνο να βρεθώ μαζί τους,να κλάψω ,να γελάσω,να μαλακιστώ!
Τελείωνει όταν φεύγω,αλλά χαίρομαι γιατί θα ξαναγίνει και θα ξαναγίνει και όσο πιο πολύ περνάω μαζί τους το χρόνο μου και αυτοί το δικό τους,τόσο πιο πολύ ανοίγομαι ,αγαπώ και αγαπιέμαι....
Λοιπόν  για τους
Θωμά
Πένη
Κορίτσια
Σπύρο
Γιωργάκη μου....
....Και μάνα κάνε κουράγιο
Θειούλη θα σε θυμάμαι πάντα...με έκανες πιο δυνατή...
Σας αγαπώ βαθιά και όχι επιφανειακά..
                                                                               
                                                                                                          Δική σας Πσηλοί!

Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2010

Έχε φίλε υπομονή!

Προσπαθώ αλήθεια πολύ..να κάνω υπομονή,να κάνω το κορόιδο,να προσποιούμαι πως δεν καταλαβαίνω,να ανέχομαι τα νεύρα,τις ιδιοτροπίες...Το μυαλό μου,η καρδιά μου αντέχει..το σώμα αντιδρά,η ψυχή κλαίει.Ευτυχώς που οι δακρυγόνοι αδενες λειτουργούν άψογα και γρήγορα και έτσι ο εγκέφαλος δεν καίγεται...ευτυχώς γιατί μετά από τόσα χρόνια θα ήμουν κλεισμένη στο δαφνί και θα πρωταγωνιστουσα στο fight club με μεγάλη επιτυχία..
Γενικότερα μου τη σπάω,αλλά δεν υπάρχει το κουράγιο να μιλήσω τώρα γι'αυτο,θα μιλήσω όμως.

Το κομπλεξικό,μυξιάρικο,προβληματικό,..εγώ..
                                                                                                     με αγάπη