Είναι η προσπάθεια να αλλάξω ότι μπορώ, ότι προλαβαίνω. Να αλλάξω το σώμα μου, το μυαλό μου, την ψυχή μου. Μια απεγνωσμένη προσπάθεια για αλλαγή..,μιας και δεν έκανα όλα όσο ήθελα.
Και θέλω όλα να γίνουν γρήγορα.Συνέχεια σκέφτομαι πως θα ήταν αν δεν έκανα αυτό, αλλά πιο πολύ σκέφτομαι γιατί δεν έκανα αυτό.Θα έπρεπε να υπάρχει ένα άλλο χρονοδιάγραμμα για τη ζωή, νιώθω ότι ο χρόνος δεν μου φτάνει.Θα έπρεπε οι αποφάσεις για την ζωή μας να ερχόταν όταν είμαστε έτοιμοι.Θα ήθελα να είμαι αυτό που έχω σκεφτεί και τίποτα άλλο.Και δεν θέλω τίποτα άλλο.
Το χειρότερο από όλα είναι ότι ζηλεύω τους ανθρώπους που μπορούν και έχουν πυγμή και κυνηγάνε τα όνειρα τους, τα θέλω τους, που μπορούν και αφήνουν πίσω, που αποχωρίζονται και δεν φοβούνται, αλλά και πάλι δεν κάνω βήματα. Λυπάμαι που το λέω αυτό, αλλά θα ήθελα πάλι να είμαι 18, ακόμα μία φορά.
Σκέφτομαι όλα αυτά που θέλω να κάνω, έχω θάρρος τη μία, θέληση την άλλη και μέσα μου ξέρω πως δεν θα τα καταφέρω γιατί μου λείπει η πραγματική πίστη, υπάρχει ο φόβος.Δεν ήμουν ποτέ ο πιο αποφασιστικός άνθρωπος στον κόσμο, ακόμα για το τι θα φάω αμφιβάλω.Θέλω τόσο πολύ, αλλά πάντα κάτι κυριαρχεί.Δεν έχω την δύναμη που πρέπει.Την αποφασιστικότητα,αυτό,μου λείπει,τα παρατάω,δεν το έχω γαμώτο.
Θα ήθελα να είμαι αυτό που έχω σκεφτεί και τίποτα άλλο.
είναι ανακουφιστικό που γράφω εδώ πολύ,ξελαφρώνω,δεν ξέρω γιατί, αλλά είναι ωραίο
0 λογάκια....:
Δημοσίευση σχολίου