Λαμβάνεις ένα πολύ περίεργο email, αναρωτιέσαι το γιατί... έχουν περάσει δύο χρόνια από την τελευταία φορά που είχατε ανταλλάξει μία κουβέντα.Σε αναστατώνει για μία στιγμή, ήταν ο μεγάλος σου , ο πρώτος σου έρωτας. Είχες γράψει "ποίηση" γι' αυτόν, είχες αφιερώσει ατελείωτες ώρες να τον σκέφτεσαι , είχες, είχες.... και αφού περάσει λίγος καιρός, μια μέρα μαθαίνεις το γιατί, καταλαβαίνεις το γιατί....
Το προσκλητήριο δεν έρχεται στο σπίτι σου,(ευτυχώς), έρχεται στα αυτιά σου...
όπως και να το κάνεις είναι μια πόλύ περίεργη μέρα.... αλλα και πάλι νιωθω απεριγραπτη χαρα...
0 λογάκια....:
Δημοσίευση σχολίου